۵- سؤال در جهت کسب علم و عمل به آن [۱۴۷۷]
اصحاب به قصد کسب علم و عمل کردن به آن، از رسول خدا سؤال می‌کردند و بیهوده و برای سرگرمی چیزی نمی‌پرسیدند؛ البته رسول خدا ج نیز کسی نبود که به پرسشهای بیهوده پاسخ بدهد؛ چنانکه سهل بن سعد ساعدی می‌گوید: «پیامبر اکرم ج پرسیدن سؤالهای زیاد را دوست نداشت و آن را عیب می‌شمرد» [۱۴۷۸].
نووی می‌گوید: «منظور پرسشهایی است که نیازی به آن احساس نمی‌گردد و باعث هتک حرمت مسلمانی باشند یا باعث اشاعۀ عملی ناروا گردند. علما معتقدند: اگر واقعاً از مواردی سؤال گردد که در امور دین به آنها نیازی احساس می‌گردد و یا در آینده این مسائل مطرح خواهد گردید، پرسیدن این گونه سؤال‌ها اشکالی ندارد» [۱۴۷۹].
[۱۴۷۷] مناهج آداب الصحابة، ص ۹۶. [۱۴۷۸] ابوخیثمه زهیر بن حرب با سند صحیح در کتاب العلم آورده است، ص ۲۰، شماره ۷۷. [۱۴۷۹] شرح النووی علی مسلم، ج ۳، ص ۷۴، چاپ الشعب.