فصل دوم هجرت به حبشه
خداوند می‌فرماید:
﴿وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗۖ وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ٤١﴾[النحل: ۴۱].
«کسانی که برای خدا هجرت کردند، پس از آنکه مورد ظلم و ستم قرار گرفتند، در این دنیا جایگاه و پایگاه خوبی به انان می‌دهیم و پاداش اخروی، بزرگ‌تر است اگر بدانند».
قرطبی /علیه به نقل از قتاده می‌گوید: «منظور آیه، اصحاب و یاران رسول خدا هستند که مشرکان در مکه بر آنها ستم کردند و آنان را از مکه بیرون راندند تا اینکه گروهی از آنها به حبشه رفتند؛ سپس خداوندآنها را در دار الهجره جای داد و برایشان یاورانی از مؤمنان مقرر داشت» [۶۶۱].
خداوند می‌فرماید:
﴿قُلۡ يَٰعِبَادِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٞۗ وَأَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٌۗ إِنَّمَا يُوَفَّى ٱلصَّٰبِرُونَ أَجۡرَهُم بِغَيۡرِ حِسَابٖ١٠﴾[الزمر: ۱۰].
«بگو ای بندگان مومن من، از پروردگارتان بپرهیزید کسانی که نیکی می‌کنند در همین جهان بدیشان نیکی می‌شود، زمین خداوند وسیع و فراخ است، قطعاً به شکیبایان اجر و پاداششان به تمام و کمال و بدون حساب داده می‌شود».
ابن عباس لمی‌گوید: «منظور این آیه جعفر بن ابی‌طالب و کسانی که همراه او به حبشه هجرت کردند، می‌باشند» [۶۶۲].
خداوند می‌فرماید:
﴿يَٰعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ أَرۡضِي وَٰسِعَةٞ فَإِيَّٰيَ فَٱعۡبُدُونِ٥٦﴾[العنکبوت: ۵۶].
«ای بندگان مومن من، زمین من فراخ است و تنها مرا بپرستید».
ابن کثیر می‌گوید: این فرمانی است از جانب خداوند متعال به بندگان مؤمنش که از سرزمینی که در آن نمی‌توانند دین را بر پا دارند ازآن به سرزمین پهناور الهی هجرت کنند تا اقامه و برپاداشتن دین ممکن باشد تا اینکه می‌گوید: بنابراین، مستضعفان در مکه در تنگنا قرار داشتند و به سرزمین حبشه هجرت نمودند تا آن جا با امنیت بتوانند دین خود را اقامه نمایند و مسلمانان با مهاجرت به حبشه نجاشی، پادشاه حبشه، را بهترین میزبان یافتند [۶۶۳].
[۶۶۱] الجامع لاحکام القرآن، ج ۱۰، ص ۱۰۷. [۶۶۲] همان، ج ۱۵، ص ۲۴۰. [۶۶۳] سیره ابن هشام، ج ۱، ص ۳۴۳ – السیرة، ابن کثیر، ج ۲، ص ۳ – الهجرة فی القرآن الکریم، احزمی سامعون، ص ۲۹۰.