۲- ترک جر و بحث و قطع نکردن کلام گوینده
فراهم نمودن چنین جوی در جلسههای مربوط به تعلیم و تعلم علاوه بر اینکه بیانگر مؤدب بودن افراد آن جلسه میباشد، آرامش خاطر سایر شرکتکنندگان را فراهم میآورد و به فهم و یادگیری مطالب، کمک میکند؛ چنانکه علی بن ابیطالب میگوید: «در میان سخنان یکدیگر نمیپریدند و غوغا نمیکردند و وقتی یکی از آنان سخن میگفت، دیگران ساکت بودند و به سخنان او گوش میدادند تا حرفش تمام میگردید» [۱۴۷۲]. یعنی هر کس از آنها که سخن را آغاز میکرد، بقیه ساکت میشدند و سخن او را قطع نمیکردند و با او به کشمکش نمیپرداختند، بدین وسیله مجلس بر وقار و متانت خود باقی میماند و صدای هر یک از حاضران تشخیص داده میشد و کوچکترین تشویشی به وجود نمیآمد [۱۴۷۳].
[۱۴۷۲] همان. [۱۴۷۳] مناهج و آداب الصحابة، ص ۷۸.