دلیل بیست و پنجم بر امامت علیس، و جواب آن
ابن مطهر حلی گوید: «برهان بیست و پنجم قول خدای تعالی در آیه‌ی۵۴ سوره‌ی مائده: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرۡتَدَّ مِنكُمۡ عَن دِينِهِۦ فَسَوۡفَ يَأۡتِي ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ يُحِبُّهُمۡ وَيُحِبُّونَهُۥٓ أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ يُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوۡمَةَ لَآئِمٖۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ٥٤﴾[المائدة: ۵۴] یعنی: «ای مؤمنین هرکس از شما مرتد شود و از دین خود برگردد بزودی خدا قومی را می‌‌آورد که ایشان را دوست می‌دارد و ایشان او را دوست می‌دارند نسبت به مؤمنین ذلیل و نسبت به کافرین عزیزند و در راه خدا جهاد می‌نمایند»(حال اینان کیانند) ثعلبی گفته این آیه درباره‌ی علی نازل شده است. و این دلیل برآنست که او افضل و امام است».