دلیل دوم بر امامت و نادرستی بودن آن
گوید: «خبر دوم از پیغبمر جروایت شده که چون آیه‌ی ۶٧ سوره‌ی مائده ﴿۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۖ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥۚ وَٱللَّهُ يَعۡصِمُكَ مِنَ ٱلنَّاسِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ٦٧﴾[المائدة: ۶٧] نازل شد، در غدیر خم خطبه خواند و گفت: «أيها الناس ألست أولى منكم بأنفسكم؟ قالوا بلى: قال: من كنت مولاه فعلي مولاه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله»یعنی: ای مردم آیا من بر شما از خود شما سزاوارتر نیستم؟ گفتند: بلی، گفت هرکس من دوست اویم علی دوست اوست، خدایا دوست بدار آنکه او را دوست بدارد، و دشمن بدار هرکه او را دشمن دارد و یاری کن هرکس او را یاری کند و خوار کن هرکس او را خوار کند پس حضرت عمر گفت به صبح کردی در حالیکه تو دوست هر مؤمن و مؤمنه‌ای میباشی. مراد از مولی تصرف است برای آنکه آن را مقدمتا مقرر نمود به قول خود که گفت: ألست أولى منكم بأنفسكم».