رهنمود سنت در رد اهل بدعت

رد به دلیل مذکور و بطلان به استدلال آن

جواب: ما جواب آن را در ذیل برهان دوم از آیات قرآن که آوردی بیان کردیم که این آیه قبل از روز غدیر بمدت زیادی نازل شده است. و اگر چه مطلب واضح است و آیه از آیات سوره‌ی مائده می‌باشد و به قرائن قبل و بعد آیه مربوط به مبارزه و رد بر یهود و نصاری است. و اما حدیث بالا به کیفیتی که رافضی آورده است ساخته شده و دروغ است و راوی آن حسین اشقر غالی است که صحابه‌ی رسول خدا جرا فحش می‌داد. به اضافه پیغمبر جروز غدیر هرچه فرموده: برای این بوده که با علی دوستی کنند و دشمنی ننمایند چون علی با عده‌ای از صحابه رسول خدا جمأمور یمن شدند و زکوات را جمع کردند، و بعضی از آنان در مال زکات و خراج تصرفی کرد، و علی با آنان به خشونت رفتار کرد. از علی نزد رسول خدا جشکایت می‌کردند و می‌‌خواستند علی را منفور کنند، و لذا رسول خدا که می‌دانست علی مرد پاکی است بر خود لازم دانست که توقف کند و مردم را از عداوت و بدنام کردند او باز دارد. اگر رسول خدا جقصد تعیین خلیفه داشت باید صریحاً می‌گفت: علی خلیفتی بعد وفاتی، و این امر عظیم را آشکارا بیان می‌کرد. و حال آنکه نکرده است. و بعلاوه لازم بود خلافت علی را در مراسم حجة الوداع که خطبه خواند و تبلیغ را در آن تمام نموده بیان می‌کرد در حالیکه در آن مراسم نفرمود و در روز ۱۸ ذی الحجه که کلماتی در دوستی علی بیان نمود اکثر مردم حضور نداشتند [۳۵۴].

و اما کلمه‌ی مولی چنان‌که ذکر شد در اینجا به معنای ولی است. و به تحقیق خدا در آیه‌ی ۵۵ سوره‌ی مائده فرموده: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾و فرموده: ﴿وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ﴾[التوبة: ٧۱] پس موالات در اینجا ضد عداوت است و برای هر مؤمنی ولایت یعنی دوستی ثابت است. و علی از بزرگان مؤمنین است که او را دوست می‌دارند و او نیز ایشان را دوست می‌دارد. و در این حدیث رد است بر خوارج و نواصب و لیکن در این حدیث ذکر نشده که برای مؤمنین ولی سوای علی نیست در حالیکه رسول خدا جفرمود: «اسلم وغفار و مزینه و جهینه و قریش و انصار دوستان و موالی منند».

[۳۵۴] زیرا از اکثر مردم با پیغمبر جبر نگشتند، و اهل مکه به مکه برگشتند و اهل طائف به طایف و اهل یمن به یمن و بادیه نشینان نزدیک به محل خود رفتند و اهل مدینه نیز حضور نداشتند، چنان‌که قبلا ذکر شد، و کسانی که با پیغمبر جبرگشتند از اهل مدینه و قریه‌های نزدیک به آن بودند، و اگر رسول خدا جدر غدیر خم ذکر نمود از طرف خدا و مربوط به آیه‌ی تبلیغ می‌‌بود همانا آن را در حجة الوداع ذکر می‌نمود چنان‌که چیزهای دیگر را ذکر نمود ولی ذکری از امامت علی به میان نیاورد (در اینمورد در صفحات قبل به‌اندازه‌ی کافی توضیح داده شد) و اینکه در این حدیث آمده که رسول خدا جدر ابتدای سخن فرموده:؟ ألست أولی منکم بأنفسکم اگر واقعا چنین جمله‌ای از رسول خدا جباشد پس همانا این جمله را رسول خدا برای تأثیر و نفوذ هرچه بیشتر کلام خود در دل حاضران فرمود که از ایشان اقرار می‌گیرد که من بر شما از خودتان سزاوار ترم، و چنین جمله‌ای قرینه‌ای بر معنی «مولی» در عبارت بعدی آن حضرت نمی‌تواند باشد، پس این جمله برای مهیا ساختن مردم در آغاز سخن آمده است و هیچکس علی را اولی به تصرف بر جان و مال خود در زمان رسول خدا جبعد از وفات آن حضرت نمی‌دانست، و از جمله‌ی مذکور چنین نتیجه‌ای نگرفت.