ادعای حلی بنا بر داشتن حدیث با سند تا امامان
و قول حلی که گوید: «شیعه حدیث را خلف از سلف نقل می‌کند تا به یکی از معصومین برسد.» جواب این است که: اگر این گفته‌ی شما درست باشد پس نقل از یک معصوم که همانان پیامبر جمی‌باشد کافی است. پس چرا در هر زمانی به یک امام معصوم احتیاج دارید؟! اگر نقل کافی و موجود باشد پس چه نیازی به منتظری که از او چیزی نمی‌توان نقل کرد؟ [۶٩]او اگر منقول شما را کافی نبوده، پس شما چهارصد و شصت سال [٧۰]است که چیز کافی برای دین ندارید و در نقص و جهالت مانده اید.
به اضافه دروغ راویان شیعه بر ائمه خود شان از حد تجاوز کرده خصوصاً کذب بر جعفر بن محمد الصادق حتی به دروغ کتاب جفر و بطانه و کتاب اختلاج الأعضاء، و احکام رعود و بروق، و منافع قرآن، به او بسته‌اند و این‌ها برای عده‌ای وسائل معاش گردیده است. [٧۱]
پس چگونه ممکن است قلب انسان به نقل کسانی که دروغ بسیار از ایشان شنیده است اعتماد کند اگر صدق گوینده و اتصال سند را نداند. و نشر اکاذیب از ایشان به غیر خودشان از اهل کوفه و اهل عراق نیز سرایت نموده است بطوریکه اهل مدینه از احادیث ایشان پرهیز می‌کردند، و مالک می‌فرمود: «احادیث اهل عراق را بمنزله‌ی احادیث اهل کتاب قرار دهید نه تصدیق کنید و نه تکذیب». و عبدالرحمن بن مهدی که داناترین اهل حدیث بوده و هردو شب قرآن را ختم می‌کرده به امام مالک گفت: «ای ابوعبد الله، ما در شهر شما چهارصد حدیث را در چهل روز شنیدیم، در حالیکه ما این تعداد حدیث را در یک روز می‌‌شنویم» و امام در جواب او گفت: «ای عبدالرحمن ما آن دار الضرب که شما دارید از کجا کنیم؟ دار الضرب که شب در آن جعل کنیم و روز خرج کنیم» و با آن هم در کوفه و عراق مردان بزرگ و ثقه نیز بسیار بوده‌اند.
به سبب وجود دروغ بسیار در شیعه نمی‌توان دروغگو را از راستگو تمیز داد، مانند شخص مسافر به شهری که بیشتر مردم آن دروغگو و خائن باشند وارد شود کوشش می‌کند تا اینکه راستگوی خالص را بشناسد؟ و یا مانند اینکه در جایی دینار و درهم تقلبی بسیار باشد و کس نتواند درهم اصلی را از تقلبی تشخیص دهد و با آن معامله نمی‌کند.
از این‌رو برای کسی که نمی‌تواند روایات صحیح را از دروغین تمیز دهد مطالعه کتاب‌هایی که دارای روایات دروغین و گمراه کن باشد مکروه است، مانند کتاب‌های اهل بدعت؛ همچنان آموزش علم از داستان سرایان و امثال آنان که در سخنان خود دروغ می‌گویند مکروه است؛ گرچه احیانا سخنان راست هم می‌گویند؛ و رافضه به اتفاق علمای احوال رجال دروغگوترین فرقه‌ها اند.
[۶٩] امامیه روایاتی دارند بنام توقیعات که از امام منتظر نقل می‌کنند با اینکه می‌گویند هرکس مدعی رؤیت آن منتظر شود کذاب است. حال آن توقیعاتی که نه نویسنده آن را دیده‌اند و نه خط نویسنده را شناخته‌اند و نه آورنده‌ی آن‌ها معصوم است چگونه مورد قبولشان واقع می‌شود؟!! [٧۰] این در زمان ابن تیمیه/بود، و حالا بیشتر از یکهزار چهارصد سال از غیاب آن امام رافضیان می‌‌گذرد. [٧۱] در کتاب کافی جلد اول ملاحظه فرمایید و ببینید امامیه به ائمه خود چه دروغ‌هایی نسبت، داده و هم در جلد هشتم روضه‌ی کافی، مثلاً از امام خود نقل می‌کنند که فرموده: قورباغه سنی است، و امام فرموده: آسمان و زمین روی شاخ گاوی است که آن روی سنگی ایستاده و آن سنگ بر شکم ماهی است. و در جلد اول گوید امام فرموده: ملائکه با اطفال امام بازی می‌کنند و اما پرهای ملائکه را جمع کرده و برای اطفال متکا تهیه می‌کند، و همچنین هزاران خرافات مانند این‌ها.