رهنمود سنت در رد اهل بدعت

رد بر دلیل مذکور و بطلان آن

گوییم: مدرک صحت این نقل کجاست، و قول این دو حجیت ندارد با اینکه دانشمندان با قول این دو مخالفند. و این دروغی است بر این دو نفر. و این قطعا دروغ است زیرا اگر مراد علی باشد باید پیغمبر جبر کفار استشهاد کرده باشد و برای رسالت خود علی را شاهد گرفته باشد، و این شاهد برای ایشان حجیت و مورد قبول نمی‌‌باشد کفاری که رسالت او را قبول ندارند به شهادت طفلی که در منزل او و زیر دست او بزرگ شده آیا رسالتش را قبول می‌کنند؟ البته خیر، بلکه می‌گویند خودت برای خودت شهادت تراشیدی، پیغمبر جدر جواب کفار که رسالت او را قبول نداشتند باید دلیل بیاورد نه آنکه ایشان را به علی که زیر دست او و در خانه‌ی او بوده حواله دهد. اگر حواله به علی دهد کفار خواهند گفت محمد و علی باهم به حمایت یکدیگر و مداهنه برخاسته‌اند، و خواهند گفت چه چیز علی را به این مطلب واداشته است حتما آن را از محمد یاد گرفته است؟ و در اینصورت محمد بتن‌هایی خود شاهد خود خواهد بود و به نفع خود شهادت می‌دهد، پس شاهد برای آنکه شهادتش مورد قبول باشد باید به آنچه شهادت می‌دهد عالم، و از تهمت به دور بوده، عملش را از مشهود له نگرفته باشد، آری شاهد اگر ابوبکر و عمر و یا دیگران باشند برای محمد جنافع‌تر است زیرا از تهمت دور ترند، ایشان مردان بزرگسالی بودند و بعلاوه از مردم کاهن و اهل کتاب مطالب زیادی شنیده و دانسته بودند و علم ایشان فقط از طریق محمد جنبود به خلاف علی که صغیر و زیر دست و دست پرورده‌ی محمد جبود. دشمنان می‌گفتند او علم خود را فقط از طریق مشهود له یعنی محمد جگرفته و شهادتش از این راه می‌باشد. و اما اهل الکتاب پس شهادتشان از راه متواتری بود که صدق آن‌ها نزد شان ثابت بود و از طریق علوم انبیایی که نزد شان بود شهادت می‌دادند و در اینصورت شهادتشان برای محمد جنافع بود [۳۴۴].

به اضافه اگر قبول کنیم که علی به رسالت پیغمبر جشهادت دهد آیا لازم می‌شود که افضل صحابه باشد؟! پس همانطوری که کسانی از اهل الکتاب مانند عبدالله بن سلام و کعب الأحبار و سلمان و دیگران به رسالت پیغمبر جشهادت دادند و افضل از غیر خودشان و افضل از سابقین اولین از مهاجرین و انصار نبودند، همچنین علی هم لازم نیست از سایرین افضل باشد.

[۳۴۴] دوم: خدای تعالی در آیاتی به قول اهل الکتاب استشهاد نموده و آن را برای نبوت محمد جدلیل آورده است. بنابراین، چنان‌که سایر آیات قرآن دلالت دارد باید گفت مقصود از جمله‌ی ﴿وَمَنۡ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡكِتَٰبِ٤٣﴾علمای اهل الکتاب است که به واسطه‌ی آنچه نزد ایشان از اقوال انبیاء و کتب ایشان بوده به نبوت محمد جشهادت می‌دهند. و ده‌ها آیات قرآن گواه این مدعاست که برای رسالت محمد ج، شهادت علمای اهل کتاب را ذکر نموده چنان‌که در سوره‌ی احقاف آیه‌ی ۱۰ فرموده: ﴿قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كَانَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ وَكَفَرۡتُم بِهِۦ وَشَهِدَ شَاهِدٞ مِّنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ عَلَىٰ مِثۡلِهِۦ فَ‍َٔامَنَ وَٱسۡتَكۡبَرۡتُمۡۚ﴾آیا می‌توان گفت علی از بنی اسراییل بوده است؟ البته خیر، و در سوره‌ی یونس آیه‌ی ٩۴ فرموده: ﴿فَإِن كُنتَ فِي شَكّٖ مِّمَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ فَسۡ‍َٔلِ ٱلَّذِينَ يَقۡرَءُونَ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكَۚ﴾آیا می‌توان گفت علی مشمول ﴿ٱلَّذِينَ يَقۡرَءُونَ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكَۚ﴾[يونس: ٩۴] بوده؟ البته خیر، و در سوره‌ی شعراء آیه‌ی ۱٩٧ فرموده: ﴿وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ١٩٦ أَوَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ١٩٧﴾یعنی: «این بیان در نوشته‌های سابقین بوده آیا دانستن دانشمندان بنی اسرائیل نشانه صدق او نبوده است». و در سوره‌ی قصص آیه‌ی ۵۲ فرموده: ﴿ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِهِۦ هُم بِهِۦ يُؤۡمِنُونَ٥٢ وَإِذَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِهِۦٓ إِنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّنَآ﴾و در سوره‌ی عنکبوت آیه‌ی ۴٧ فرموده: ﴿فَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۖ﴾و در سوره‌ی اعراف آیه‌ی ۱۵٧ فرموده: ﴿ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ﴾و در سوره‌ی مدثر آیه‌ی ۳۱ فرموده: ﴿وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ﴾در سوره‌ی انعام آیه‌ی۲۰ فرموده: ﴿ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمُۘ﴾و همچنین در سوره‌ی بقره آیه‌ی ۱۴۶ و سوره‌ی آل عمران آیه‌ی۸۱ و سوره‌ی مائده آیه‌ی۸۲ تا ۸۵. و حتی در همین سوره‌ی رعد در چند آیه قبل از آیه‌ی مورد بحث یعنی در آیه‌ی ۳۶ می‌فرماید: ﴿وَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَۖ﴾آیا این آیات مصدق و مؤید یکدیگر نیستند که علمای یهود و نصاری شهادت بر رسالت محمد جمیدادند و بسیاری از ایشان نیز در همان زمانی که قرآن نازل می‌شد ایمان آوردند چنان‌که آیات ۸۲ تا ۸۵ سوره‌ی مائده بر آن دلالت دارد. و بعضی از مفسرین در مورد جمله‌ی ﴿وَمَنۡ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡكِتَٰبِ٤٣﴾[الرعد: ۴۳] گفته‌اند بعلاوه بر اینکه این جمله شامل علمای یهود و نصاری است، شامل مردم دانشمندی که علم به قرآن و فصاحت و بلاغت و رموز علمی‌‌آن دارند نیز می‌شود که ایشان نیز بر رسالت آن حضرت گواهی خواهند داد.