وفات پرسوز و گداز
سرانجام، این نابغۀ روزگار، شمس العلمای هند، متکلم و سخنور بزرگ آسیای آن زمان، محقق و اندیشمند فرزانه، در روز چهارشنبه بیست و هشتم ماه ذی الحجه سال ۱۳۲۲ هـ قمری دارفانی را وداع گفت و به دیدار حق شتافت.
«عفا الله عنه ورحمه وأفاد الـمسلمین بعلومه».
خواجه عزیزی لکنوی، مرثیه‌ای در فراق وی سروده که مطلعش چنین است:
آه سر دفتر ارباب کمال
که ز دفترکدۀ فانی رفت
حاکم محکمۀ علم و حکم
ناظم ملک سخن‌دانی رفت
فاضل و افضل و بی‌مثل نماند
کامل و اکمل و لاثانی رفت
یکی دیگر از سخنوران به نام رضاعلی وحشت مرثیه‌ای اینچنین سرود:
زین بزم آن مورخ بالغ نظر گذشت
کز رفتنش برفت اثر داستان ما
آن نوبهار گلشن صدق و صفا نماند
شد پایمال جور خزان گلستان ما
صد حیف آن ادیب از میان برفت
وحشت نماند لذت کام و دهان نماند
علامه سید سلیمان ندوی شاگرد باوفایش قطعۀ ذیل را بر لوح مزارش نوشت:
سعدی عصر و غزالی زمان، خلدون وقت
شبلی نعمانی والا گهر عالی سرشت
سیزده صد بود و سی و دو روز پنجمین
بیست وهشت ماه ذی‌الحجه که این منزل بهشت