سوم: اسماعیلیۀ حشاشین:
(بحث حشاشین را در همین کتاب مطالعه کنید) ایشان همانا اسماعیلیۀ نزاریه هستند که در شام، فارس و بلاد شرق جایگزین بودند، در زمان حرمان نزار شخصی ازفارس بنام (حسن بن صباح) نزد إمام مستنصر به مصر آمده بود، چون وی حادثۀ پارچه شدن را مشاهده نمود به سوی بلاد فارس بازگشت کرد و دعوت را به سوی إمام مستور (پنهان) شروع نمود، وی سال ۴۸۳هـ بالای قلعۀ الموت سلطه یافت و در آنجا دولت اسماعیلیۀ نزاریۀ شرقی را تأسیس کرد، همین گروه‌اند که به اسم الحشاشین [چرسی‌ها] مشهور شدند (زیرا چرس زیاد می‌نوشیدند)، وی فدائیانی را به مصر فرستاد تا الآمر بن مستعلی را به قتـل برسـانند، وی خیلی شخـص تشـنه بـه خون بود، حـتى دو پسر خود را نیز قتل نموده بود، و سال ۵۲۸هـ بدون اینکه پسری از خود بجا بگذارد درگذشت.
- دعوتگران حشاشین این‌ها‌اند:
* حسن بن صباح، وفات سال ۱۱۲۴م
* کیا بزرگ آمید وفات سال ۱۱۳۸م
* محمد پسر کیا بزرک آمید وفات سال ۱۱۶۲م
* حسن ثانی بن محمد وفات سال ۱۱۶۶م
* محمد ثانی بن حسن ثانی وفات سال ۱۲۱۰م
* حسن ثالث بن محمد ثانی وفات سال ۱۲۲۱م
* محمد ثالث بن حسن ثالث وفات سال ۱۲۵۵م
* رکن الدین خورشاه از سال ۱۲۵۵م تا پایان دولت شان و سقوط قلعه شان توسط لشکر هلاکو مغلولی که وی رکن الدین خورشاه را به قتل رسانید و افرادش هر طرف پراگنده شد، و تا این زمان هم پیروان دارند.