موسوعه آسان در بیان گروهها و فرقه ها

دوم: صفات شخصی وی:

- نرمخوی، کشاده جبین، ادیب و باریک بین بود، از گریۀ دیگران متأثر می‌شد، گاهی خیلی سخت دل و ترشروی می‌گردید، بلند قامت بود، در خوردن، نوشیدن و لباس خویش دقت وتوجه می‌نمود که چگونه است، دوستدار خواندن، تحقیق نمودن، آموختن، آموزانیدن، معرفت و آداب بود.

- در پی منصب سیاسی تلاش می‌نمود، البته بخاطر تطبیق نمودن اصول ومبادی سیاسی واخلاقی‌اش و تحقق بخشیدن (مدینۀ فاضله) [یعنی: شهر ممتاز] که به سوی آن دعوت می‌کرد.

- خطیب و سخنران ممتازی بود ولی کلام زیاد را دوست نداشت، عبارات و جملاتش خیلی کوتاه می‌بود که به منزلۀ ضرب المثل‌های کوتاه و پندهای بلیغ به شمار می‌رفت.

- نزد وی احساس دینی وجود داشت، پروردگاری را که در زمانش پرستش می‌شد احترام داشت و بر اداء کردن مراسم دینی مداومت می‌کرد، در عبادات خود به طرف پروردگار بزرگ و یا پروردگار آسمان متوجه می‌شد، خاموشانه نماز می‌خواند، این را ناپسند می‌دانست که از پروردگار امید اعطاء نعمت ویا مغفرت گناهان شود، زیرا نماز نزد وی فقط بخاطر انتظام روش و سلوک افراد است و دین به نظر وی تنها ایجاد الفت میان مردم می‌باشد.

- شعر می‌خواند، سرود می‌نمود از موسیقی استفاده می‌کرد وخود کتابی هم بجاگذاشت بنام (کتاب الاغانی Book of songs همچنان به محافل ومراسم دینی علاقۀ زیاد داشت، به تیر اندازی، کشتی رانی، خواندن، علوم ریاضی، وبررسی تاریخ توجه می‌نمود.