افکار و معتقدات:
- ضرورت به وجود امـام معـصوم منصوص علـیه [امام قبلی وی را صریحا تعیین
نموده باشد] که از نسل محمد بن اسماعیل باشد، به شرط اینکه پسر بزرگ امام قبلی باشد، مگر ازین قاعده چندین بار تخلف صورت گرفته است.
- عصمت نزد آنان در عدم ارتکاب معاصی و کناه نیست بلکه معاصی و کناهان را طوری تأویل میکنند که مناسب به عقاید شان باشد.
- کسی که امام زمان خود را نمیشناسد و از وی بیعتی در گردن خود نمیداشته باشد، موت وی موت جاهلیت است [یعنی مثل یک فرد کافر و جاهل از دنیا رفته است].
- به امام خود صفاتی را نسبت میدهند که وی را بالا برده مشابه به پروردگار میسازند، وی را دانای علم باطن میدانند و پنجم حصۀ کسب خود را به وی اعطا مینمایند.
- معتقد به تقیه و پنهان کاریاند، و آن را در اوقات خطرناک تطبیق میکنند.
- امام محور دعوت اسماعیلیه است و عقیده شان هم در محور شخصیت امام میچرخد.
- زمین خالی از امام نمیباشد: یا ظاهر و مکشوف میباشد و یا باطن ومستور، اگر امام ظاهر بود جائز است که حجتش مستور باشد، ولی اگر امام مستور بود ضرور است که حجتش و داعیانش ظاهر باشند.
- قائل به تناسخاند، ومیگویند: امام وارث همه امامان سابقه است.
- صفات خداوند را منکراند، زیرا خداوند عزوجل در نظر شان از دسترس عقل بالا است، بنابرآن میگویند: وی نه موجود است ونه غیر موجود، نه عالم است نه جاهل، نه قادر است نه عاجز، ایشان نه به اثبات مطلق، قائلاند و نه به نفی مطلق بنابرین خداوند عزوجل در نظر شان پروردگار دو متقابل، خالق دو متخاصم و حاکم بین دو متضاد است، نه قدیم است، نه حادث، قدیم امرش و کلماتش، و حادث خلق وایجادش است.