چهارم: معتقدات شان:
معتقدات شان در کارما، تناسخ ارواح، انطلاق، و وحدة الوجود ظاهر می‌شود:
۱- کارما: «قانون جزاء» یعنی نظام کاینات الهی به عدالت خالص استوار می‌باشد، عدالتی که حتما واقع شدنی است یا در زندگی موجوده و یا در زندگی آینده، ممکن است جزاء یک زندگی در زندگی دیگر باشد، زمین همانطور که دار آزمایش است دار جزاء و پاداش نیز می‌باشد.
۲- تناسخ ارواح: وقتی انسان وفات نمود جسدش فناء ونابود می‌شود، روحش می‌رود و در جسد دیگری که مطابق اعمال وی در زندگی اولش است، داخل می‌شود، و روح در این جسد دورۀ جدیدی را شروع می‌کند.
۳- انطلاق: از عمل نیک و عمل فاسد و بد زندگی جدید و دو باره به میان میاید، تا در این زندگی روح نظر به اعمال گذشته‌اش در دورۀ سابقه یا اجر و پاداش داده شود و یا غذاب کرده شود.
* کسی که در چیزی رغبت نکرده باشد و در آینده هم نکند، و از بند خواهشات آزاد شود نفسش مطمئن گردد، روح وی به سوی حواسش باز نمی‌گردد، بلکه می‌رود تا با براهما متحد شود.
* بالای این اصل شان انتقاد می‌شود که تصوف و سلبیت را بهتر از اعمال صالحه گردانیده زیرا که این را طریق اتحاد به براهما پنداشته‌اند.
۴- وحدة الوجود: تجرید فلسفی هندوان را به این عقیده رسانیده است که انسان توانائی خلق نمودن افکار سازمان‌ها و مؤسسات را دارا می‌باشد، همچنان می‌تواند که آن‌ها را حفظ نماید و یا خراب کند، بنابراین انسان با پروردگارها متحد شده ونفس، عین قوت خالقه می‌گردد.
* روح مثل خدایان، ازلی، ابدی، دوام دار، و غیر مخلوق است.
* علاقه و رابطه میان انسان و خدایان مثل رابطه میان شعلۀ آتش و خود آتش، ومثل رابطه میان هسته و درخت می‌باشد.
* تمام کاینات ظهور وجود حقیقی است و بس و روح انسانی جزئی از روح عالی می‌باشد.