انتشار و جاهای نفوذ:
- صابئۀ مندائی موجوده در کناره‌های پایانی نهر‌های دجله و فرات منتشر‌اند، و درمناطق اهوار وشط العرب سکونت داشته، در شهرهای: العماره، ناصریه، بصره، قلعۀ صالح، حلفایه، زکیه، بازار شیوخ، وقرنه (قرنه جای اقتران و اتصال دجله وفرات است) به کثرت وجود دارند، آنان تحت چند پرچم زندگی می‌کنند، مثل پرچم بغداد، پرچم حله، پرچم دیوانیه، پرچم کوت، پرچم کرکوک وپرچم موصل. تعداد پرکنده‌ای از آنان در ناصریه المنتفق، شرش، نهر صالح، جبایش وسلیمانیه نیز یافت می‌شود.
- همچنان در ایران درکنار نهر کارون ودز منتشر‌اند و در شهرهای ساحلی ایران مثل محمره، ناصریۀ اهواز، ششتر، ودز بول سکونت دارند.
- تعداد شان تقریبا به ده هزار نفر تخمین می‌شود که اکثر شان در عراق سکونت دارند.
- معابد شان در عراق منهدم کرده شد وجز دو معبد درقلعه صالح دیگر باقی نمانده است، ولی یک معبد «مندی» درجوار المصافی در بغداد بناکرده‌اند که آن به اثر کثرت صابئ‌های آمدگی که به خاطر کار آنجا آمده‌اند بوده است.
- اکثر شان در درست کردن میناء فضه برای تزیین زیورات، ظروف و ساعت‌ها کار می‌کنند، تقریبا این کسب مخصوص آنان می‌باشد، زیرا اسرار آن را مخفی نگه داشته به کس دیگری نمی‌آموزانند، همچنان در درست کردن غلاف‌های چوبی برای شمشیر، آهنگری وخنجر سازی ماهر هستند.
- مهارت شان در درست کردن میناء باعث شده تا به خاطر کار به بیروت، دمشق، واسکندریه کوچ کنند، حتی بعضی از آنان به ایطالیا، فرانسه وامریکا رسیده‌اند.
- ایشان به امور سیاسی علاقه ندارند، و به اشخاص ادیان دیگر، از جهت مشابهت‌هائی که میان آنان و دیگران وجود دارد، خود را نزدیک می‌سازند.