٢- احکام ظرف‌ها
١٤- عن حُذَيْفَةَ بن الْيَمَانِ رضي الله عنهما قال: قال رَسُولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «لا تَشْرَبُوا في آنية الذَّهَبِ والْفِضَّةِ ولا تأكُلُوا في صِحَافِهِمَا، فإنها لَهُمْ في الدُّنْيَا وَلَكُمْ في الآخِرَةِ». متفق عليه.
١٤- از حذیفه بن یمان رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم: «در ظرفهای طلا و نقره نیاشامید، و در کاسه‌های ساخته شده از طلا و نقره غذا نخورید؛ زیرا این‌ها در دنیا از آن کفار، و در آخرت ازآن شما خواهد بود». متفق علیه.
١٥- وَعَنْ أُمّ سَلَمَةَ رَضيَ الله عنها قالَتْ: قَالَ رسولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «الّذي يَشْرَبُ في إنآءِ الْفِضَّةِ إنّمَا يُجَرْجِرُ في بَطْنِهِ نَارَ جَهَنّم». مُتّفَقٌ علَيْهِ.
١٥- از ام سلمه رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «آن کسی که در ظرف نقره‌ای می‌نوشد، در واقع آتش جهنم در شکمش می‌ریزد». متفق علیه.
١٦- وَعَنْ ابْنِ عَبّاسٍ رَضِي الله عنهُمَا قالَ: قالَ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: «إذا دُبِغَ الإهَابُ فقدَ طَهُرَ». أخرجهُ مسلم. وعند الأربعة: «أَيُّمَا إهَابٍ دُبِغَ».
١٦- از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «وقتی پوست دباغی (رنگ) شود، پاک می‌شود».
مسلم روایت کرده است. و در سنن اربعه آمده: «هر پوستی دباغی شود...».
١٧- وَعَنْ سَلَمَةَ بن الْمُحَبِّقِ رضي الله عَنْهُ قَالَ: قال رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: «دِباغُ جُلُودِ الْمَيْتَةِ طُهُورُهَا». صححهُ ابنُ حِبّان.
١٧- ازسلمه بن محبق رضی الله عنه روایت است که پیامبر خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «دباغی کردن پوست حیوانات مردار، موجب پاکی آن می‌شود».
ابن حبان این حدیث را صحیح دانسته است.
١٨- وعن ميْمُونَةَ رضي الله عنها قالتْ: مَرَّ النَّبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم بشاةٍ يجرُّونَها، فقال: «لَوْ أَخَذْتُمْ إهَابَهَا؟» فقالوا: انها مَيْتَةٌ، فقالَ: «يُطَهِّرُهَا الماءُ والْقَرَظُ». أخْرَجَهُ أبو داود والنّسائيُّ.
١٨- میمونه رضی الله عنها روایت می‌کند که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم از کنار کسانی که گوسفند مرده ای را می‌کشیدند، گذشت و فرمود: «اگر پوست آن را
می‌گرفتید (خوب بود)» گفتند: این مردار است، فرمود: «آب و برگ گیاه سدر آن را پاک می‌کند». ابوداود و نسائی روایت کرده‌اند.
١٩- وعن أبي ثَعْلَبَةَ الخُشْنِيِّ رضي الله عنه قال: قُلْتُ: يا رَسولَ الله! إنّا بِأَرْضِ قَوْمٍ أَهْلِ كِتَابٍ، أَفَنَأْكُلُ في آنيَتِهمْ؟ قالَ: «لا تأكلُوا فيهَا إلا أنْ لا تَجِدُوا غَيْرَها، فَاغْسِلُوهَا وَكُلُوا فيها». متفق عَلَيْه.
١٩- ابو ثعلبه‌ی خشنی رضی الله عنه می‌گوید: عرض کردم ای رسول خدا! ما در سرزمین قومی از اهل کتاب هستیم، آیا جایز است در ظرف‌هایشان غذا بخوریم؟ فرمود: «در ظرف‌هایشان نخورید، بجز این که ظرفی غیر از آن نیابید، پس در آن صورت، آن را بشویید و در آن بخورید». متفق علیه.
٢٠- وعن عِمْرانَ بنِ حُصَيْنٍ رضي الله عنهُ: أنَّ النبي صلى الله عليه وآله وسلم وأصحابه توضَّئوا من مزادةِ امرأةٍ مشركةٍ. متفق عليه. في حديث طويلٍ.
٢٠- عمران بن حصین رضی الله عنه روایت می‌کند که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم و اصحابش از مشک زنی مشرک وضو گرفتند. متفق علیه. (در حدیث طولانی).
٢١- وعن أنس بن مالك رضي الله عنه: أنَّ قَدَحَ النبيِّ صلى الله عليه وآله وسلم انْكَسَرَ فاتّخَذَ مَكَانَ الشّعْبِ سِلْسِلَةً مِنْ فِضَّةٍ. أَخْرَجَهُ البُخَارِيُّ.
٢١- انس بن مالک رضی الله عنه روایت می‌کند که: کاسه‌ی پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم شکست، پس شکاف آن را با سیمی از نقره بست. بخاری روایت کرده است.