بلوغ المرام من أدلة الأحکام - ترجمه فارسی

٧- صلح (و آشتی)

٧٣٥- عَنْ عُمْرِو بْنِ عَوْفٍ المُزَنيِّ رَضيَ الله تَعَالَى عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم قالَ: «الصُّلْحُ جَائزٌ بَيْنَ المُسْلمينَ إلا صُلْحاً حَرَّمَ حَلالاً أَوْ أَحَلَّ حَرَاماً وَالمسلمونَ عَلى شُرُوطِهِمْ إلا شَرْطاً حَرَّمَ حَلالاً أَوْ أَحَلَّ حرَاماً».

رَوَاهُ التِّرْمذيُّ وَصَحّحهُ وأنْكَروا عَلَيْهِ لأنه من رواية كَثيرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرو بْنِ عَوْفٍ وهو ضَعيفٌ وكأنهُ اعتَبرَهُ بِكَثْرَةِ طُرُقِهِ.

وقَدْ صَحّحَهُ ابْنُ حِبّانَ مِن حَديثِ أَبي هرَيرَة رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ.

٧٣٥- از عمروبن عوف مزنی رضی الله عنه روایت است که رسول خداصلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «صلح در بین مسلمانان جایز است؛ مگر صلحی که با آن حلالی را حرام ویا حرامی را حلال کند، باید مسلمانان شرایطی که بین خودشان تعیین می‌کنند؛ پایبند باشد، بجز شرطی که حرامی را حلال و یا حلالی را حرام کند».

ترمذی روایت وصحیح دانسته است.

٧٣٦- وَعَنْ أَبي هُرَيْرةَ رضيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم قالَ: «لا يمْنَعْ جَارٌ جَارَهُ أَنْ يَغْرزَ خَشَبَةً في جِدارهِ» ثمَّ يقُولُ أَبو هُريْرةَ: مَا لِي أَرَاكمْ عَنْهَا مُعْرضينَ؟ والله لأرْمِيَنَّ بهِا بَينَ أَكتافِكُمْ. مُتفقٌ عَلَيْهِ.

٧٣٦- ابوهریره می‌گوید: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «هیچ همسایه ای مانع نشود که همسایه‌اش میخی به دیوارش بکوبد».

و آنگاه ابوهریره می‌گفت: شما را چه شده که می‌بینم ازاین (سخن پیامبر) روی گردانید ! بخدا سوگند ! من آن میخ را بین شانه‌هاتان می‌کوبم. [٢٩] متفق علیه.

٧٣٧- وَعَنْ أَبي حُميدٍ السَّاعِدِيِّ رَضيَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُ قالَ: قالَ رسُولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «لا يحِلُّ لامْرىءٍ أَنْ يَأخُذَ عَصَا أَخيه بغيرِ طِيبةِ نَفْسٍ مِنْهُ».

رَواهُ ابْنُ حِبّانَ والحاكمُ في صَحِيحَيْهِمَا.

٧٣٧- ابو حمید ساعدی رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و سلم آله وفرمود: «برای هیچ کس جایز نیست؛ چوبدستی برادرش بدون رضایتش بردارد». ابن حبان وحاکم در کتاب صحیحشان روایت کرده‌اند.

[٢٩] این سخن را بخاطر اهمیت حق همسایه گفت.