٢- مسابقه (اسب دوانی) و تیر اندازی
١١٣٠- عنْ ابنِ عُمَرَ رضي اللّهُ عنْهُما قال: سابقَ النّبي صلى الله عليه وآله وسلم بالخيل التي قدْ ضُمِّرت مِنَ الحفْياءِ وكانَ أَمَدُها ثَنِيّةَ الوداع وسابق بَيْنَ الخيل التي لمْ تُضَمَّر من الثّنية إلى مسجد بني زُريقٍ وكان ابنُ عُمَرَ فيمَنْ سابقَ. مُتّفقٌ علَيْهِ وزادَ البُخاريُّ قال سُفيانُ: من الحفيْاءِ إلى ثَنِيّةِ الوداعِ خمسة أَميال أَوْ ستّةٌ ومنْ الثّنيّة إلى مَسْجِدِ بني زُريقٍ ميلٌ.
١١٣٠- از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم بین اسبهای آماده شده؛ مسابقهای ترتیب داد که از حفیا تا ثنیة الوداع بود، و میان اسبهای غیر آماده از ثنیة الوداع تا مسجد بنی زریق مسابقه گذاشت، و عبدالله بن عمر از جمله کسانی بود که در مسابقه شرکت داشت. متفق علیه، بخاری افزوده: سفیان گفت: از حفیا تا ثنیة الوداع پنچ یا شش میل است و از ثنیه تا مسجد بنی زریق یک میل است. احمد و «ثلاثه» روایت کردهاند، و ابن حبان صحیح دانسته است.
١١٣١- وَعَنْهُ رضي اللّهُ عنْهُ: أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم سَبّقَ بَيْنَ الخيْلِ وفضَّلَ القُرّح في الغاية. رواهُ أَحمد وأَبو داود وصحّحهُ ابنُ حبّانَ.
١١٣١- واز او (ابن عمر) رضی الله عنه روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بین اسبها مسابقه گذاشت و اسبهای جوان را در غایت برتری داد. احمد و«ثلاثه» روایت کردهاند، وابن حبان صحیح دانسته است.
١١٣٢- وَعَنْ أَبي هُريرة رضي الله عنْهُ قال: قالَ رسولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «لا سبقَ إلا في خفَ أَوْ نَصْلٍ أَوْ حافرٍ» رواهُ أَحمدُ والثّلاثَةُ وصحّحه ابنُ حِبّان.
١١٣٢- واز ابو هریره رضی الله عنه روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «مسابقه (وجایزهای) نیست؛ مگر در شتر (سواری) یا اسب (سواری) ویا تیر اندازی». احمد و«ثلاثه»روایت کردهاند، وابن حبان صحیح دانسته است.
١١٣٣- وعنهُ رضي اللّهُ عنْهُ عن النّبي صلى الله عليه وآله وسلم قال: «منْ أَدخلَ فرساً بين فرسين وهو لا يأمنُ أنْ يُسْبق فلا بأس بهِ وإنْ أَمِنَ فَهُوَ قمارٌ» رواهُ أَحمَد و أَبُو داودَ، وإسْنَادُهُ ضعيفٌ.
١١٣٣- و از او (ابوهریره) روایت است که پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «هر کسی که اسبی را بین دو اسب وارد کند، در حالی که در برنده شدن آن اطمینان نداشته باشد، ایرادی ندارد، و اگراطمیان داشته باشد؛ قمار است» احمد، و ابوداود روایت کردهاند و اسناد آن ضعیف است.
١١٣٤- وعَنْ عُقْبَةَ بنِ عامر رضي اللّهُ عنهُ قالَ: سَمِعْتُ رسولَ الله صلى الله عليه وآله وسلم وَهُوَ على المنبر يقرأُ: ﴿وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةٖ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ﴾ [الأنفال:٦٠] ألا إنَّ القوَّةَ الرَّميُ أَلا إنَّ القُوَّةَ الرَّميُ أَلا إنَّ القُوَّةَ الرَّمْي» رواهُ مسلمٌ.
١١٣٤- عقبه بن عامر رضی الله عنه میگوید: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم روی منبر پس از تلاوت آیه: ﴿وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةٖ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ﴾ [الأنفال: ٦٠] هر چه میتوانید برای (مبارز با) آنان از قوه و اسبان سواری آماده کنید، میفرماید: «هان بدانید که منظور از قوت تیراندازی است» این جمله را سه بار تکرار فرمود. مسلم روایت کرده است.