بلوغ المرام من أدلة الأحکام - ترجمه فارسی

٤- ولیمه (دعوت جشن عروسی)

٨٩٢- عَنْ أَنَسٍ بنِ مَالِكٍ رَضيَ اللَّهُ عنْهُ أنَّ النّبي صلى الله عليه وآله وسلم رَأَى على عَبْدِ الرَّحْمن بنِ عَوْفٍ أَثَر صُفْرَةٍ، فَقَالَ: «ما هَذا؟» قالَ: يا رَسُولَ اللَّهِ! إني تَزَوَّجْتُ امْرَأَةً عَلى وزن نَوَاةٍ مِنْ ذَهَبٍ. قَالَ: «فبَارَكَ اللَّهُ لكَ، أَوْلِمْ وَلَوْ بشَاةٍ». مُتّفَقٌ عَلَيْهِ واللفْظُ لمُسْلمٍ.

٨٩٢- از انس رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم برعبدالرحمن بن عوف آثار زردی (زعفران) دید، فرمود: «این چیست؟» گفت: ای رسول خدا! با زنی (از انصار) ازدواج کرده ام؛ با مهریه ای به اندازه وزن هسته خرما از طلا، فرمود: «خداوند او را برایت مبارک گرداند، ولیمه بده، اگر چه یک گوسفندی باشد». متفق علیه و این لفظ مسلم است.

٨٩٣- وَعَنِ ابنِ عُمَرَ رضيَ اللَّهُ عنهما قالَ: قالَ رسولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «إذا دُعِي أحَدُكُمْ إلى وَلِيمَةٍ فَلْيَأتهَا». مُتّفقٌ عَلَيْهِ.

ولمُسْلِمٍ: «إذا دَعَا أَحَدُكُمْ أَخَاهُ فَلْيُجِبْ، عُرْساً كانَ أَوْ نَحْوَهُ».

٨٩٣- ابن عمر رضی الله عنهما می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «هر گاه یکی از شما به غذای ولیمه (دعوت عروسی) دعوت شد، باید برود». متفق علیه.

در مسلم آمده: «هر گاه یکی از شما برادرش او را دعوت نمود؛ اجابت کند، عروسی یا هر دعوتی که باشد».

٨٩٤- وَعَنْ أبي هُرَيْرةَ رضي اللَّهُ عنهُ قالَ: قالَ رسُولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «شَرُّ الطّعامِ طَعامُ الْوليمَةِ يُمْنَعُها مَنْ يأتيِها، ويُدْعَى إليْهَا مَنْ يَأبَاهَا، وَمَنْ لَمْ يَجِبِ الدَّعْوَةَ فَقَدْ عصى الله وَرَسُولَهُ». أَخْرَجَهُ مُسْلِمٌ.

٨٩٤- ابو هریره رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «بدترین غذا، غذای ولیمه است، کسانی که (بخاطر نیازمندی وفقر) می‌آیند، مانع ورودشان می‌شوند، و کسانی که (نیاز ندارند و) نمی‌آیند، دعوت می‌شوند، و هر کس دعوت را قبول نکند، خدا ورسولش را نافرمانی کرده است».

مسلم روایت کرده است.

٨٩٥- وَعَنْهُ رَضِيَ الله عنهُ قالَ: قالَ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: «إذا دُعِيَ أحَدُكُمْ فَلْيَجِبْ، فإنْ كانَ صائماً، فَلْيُصَلِّ، وَإِنْ كانَ مُفْطِراً فَلْيَطْعَمْ». أخْرَجَهُ مُسْلِمٌ أَيْضاً. وَلَهُ مِنْ حديثِ جابرٍ نَحْوَهُ وَقَالَ: «إنْ شاءَ طَعِمَ وَإنْ شَاءَ تَرَكَ».

٨٩٥- و از او (ابو هریره) روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «هر گاه یکی از شما را دعوت کردند، باید اجابت کند؛ اگر روز بود دعای خیر کند و اگر روزه نبود، بخورد». مسلم وایت کرده است.

و مسلم از جابر روایت کرده است: «اگر خواست بخورد و اگر نخواست، بگذارد (و نخورد)».

٨٩٦- وَعَنِ ابنِ مَسّعُودٍ قالَ: قالَ رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «طَعَامُ الوَلِيمَةِ أَوَّلَ يَوْمٍ حَقٌّ، وَطَعَامُ يَوْمِ الثّاني سُنّةٌ، وَطَعَامُ يَوْمِ الثّالِثِ سُمْعَةٌ، وَمَنْ سَمَّعَ سَمَّعَ اللَّهُ بِهِ». رَوَاهُ التِّرّمِذيُّ، واسْتَغْرَبَهُ، وَرجَالُهُ رجَالُ الصَّحيح، وَلَهُ شَاهدٌ عَنْ أَنْسٍ عِنْدَ ابنِ مَاجَهْ.

٨٩٦- ابن مسعود رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «ولیمه روز اول لازم است، روز دوم سنّت است، و روز سوم ریا است، و کسی که ریا کاری کند تا مردم بشنوند و تعریف وتمجید کنند، خداوند سزای ریا کارش می‌دهد». ترمذی روایت کرده و غریب دانسته است، رجال آن صحیح است، و شاهدی به روایت انس نزد ابن ماجه دارد.

٨٩٧- وَعَنْ صَفِيّةَ بِنْتِ شَيْبَةَ رضي اللَّهُ عنها قالَتْ: أَوْلَمْ النّبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم عَلى بَعْضِ نِسَائِهِ بِمُدَّيْنِ مِنْ شَعِير. أَخْرَجَهُ الْبُخَاريُّ.

٨٩٧- صفیه دختر شیبه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم در جشن عروسی یکی از همسرانش؛ دو مد جو بعنوان ولیمه داد. بخاری روایت کرده است.

٨٩٨- وَعَنْ أَنَسٍ قالَ: أَقَامَ النّبي صلى الله عليه وآله وسلم بَيْنَ خَيْبَرَ والمدينة ثَلاثَ لَيَالٍ يُبْنى عَلَيْهِ بِصَفِيّةَ فَدَعَوْتُ الْمُسْلمينَ إلى وَلِيمَتِهِ فَمَا كان فيها مِنْ خُبْز ولا لَحْمٍ وَمَا كان فِيها إلا أنْ أمَرَ بالأنْطاعِ فَبُسِطَتْ فَأُلْقِيَ عَلَيْهَا التّمْرُ والأقِطُ وَالسّمْنُ. مُتّفقٌ عَلَيْهِ، واللَّفْظُ للبُخاريِّ.

٨٩٨- انس رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم سه شب بین خیبر و مدینه بخاطر ازدواج با صفیه اقامت کرد، من مردم را به ولیمه‌اش دعوت کردم، در آن ولیمه نان و گوشتی نبود، پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم دستور داد؛ سفره چرمی پهن کنند، سپس درآن خرما، کشک و روغن چیدند. متفق علیه و این لفظ بخاری است.

٨٩٩- وَعَنْ رَجُلٍ مِنْ أصْحابٍ النّبي صلى الله عليه وآله وسلم قالَ: إذا اجْتَمَعَ داعِيانِ فَأَجِبْ أَقْربهما باباً فإن سَبَقَ أَحَدُهُمَا فَأَجِبِ الذي سَبَقَ. رَوَاهُ أَبُو دَاودَ وَسَنَدُهُ ضَعِيفٌ.

٨٩٩- یکی از اصحاب پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم می‌گوید: هرگاه همزمان به دو جا دعوت شدی، دعوت همان کسی که درب خانه‌اش به خانه‌ات نزدیک تر است؛ اجابت کن، اگر یکی از آن‌ها به دعوت پیشی گرفت، دعوت کسی که پیشی گرفته؛ اجابت کن. ابوداود با سند ضعیف روایت کرده است.

٩٠٠- وَعَنْ أَبِي جُحَيْفَةَ رضي اللَّهُ عنه قالَ: قالَ رسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «لا آكُلُ مُتّكِئاً». رَواهُ البُخاری.

٩٠٠- ابو جحیفه رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «من تکیه زده نمی‌خورم». بخاری روایت کرده است.

٩٠١- وَعَنْ عُمَرَ بنِ أبي سَلَمَةَ قالَ: قالَ لي رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «يَا غُلامُ! سَمِّ اللَّهَ، وَكُلْ بَيَميِنِكَ، وكُلْ ممّا يَلِيكَ». مُتّفقٌ عَلَيهِ.

٩٠١-عمر بن ابی سلمه رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به من فرمود: «ای پسر! بسم الله بگو و با دست راستت بخور، و از جلوی خودت بخور». متفق علیه.

٩٠٢- وَعَنْ ابنِ عَبّاسٍ أَنّ النَّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم أُتِيَ بِقَصْعَةٍ مِنْ ثَريدٍ، فَقَالَ: «كُلُوا مِنْ جَوَانِبِهَ، ولا تأكُلوا مِنْ وَسَطِهَا، فإن الْبرَكَةَ تَنْزلُ في وَسَطِهَا».

رَوَاهُ الأرْبَعَةُ وَهذا لَفْظُ النسائيِّ وَسَنَدُهُ صَحيحٌ

٩٠٢- ابن عباس رضی الله عنهما می‌گوید: برای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم کاسه ای غذایی ثرید شده آورده ند، فرمود: «از کنارها‌ی آن بخورید و از وسط آن نخورید که برکت در وسط آن نازل می‌شود». اربعه روایت کرده‌اند، این لفظ نسایی است و سند آن صحیح است.

٩٠٣- وَعَنْ جَابرٍ رَضيَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُ عَنْ النّبيِّ صلى الله عليه وآله وسلم قالَ: «لا تأكُلُوا بالشِّمالِ فإنَّ الشّيْطانَ يَأكلُ بالشِّمالِ». رَوَاهُ مُسْلمٌ.

٩٠٣- جابر رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم روایت می‌کند که فرمود: «با دست چپ نخورید، زیرا شیطان با دست چپ می‌خورد». مسلم روایت کرده است.

٩٠٤- وَعَنْ أَبي قَتَادَةَ رضيَ الله عَنْهُ أَنَّ النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم قالَ: «إذا شربَ أَحَدُكُمْ فَلا يَتَنَفّسْ في الإناءِ». مُتّفقٌ عَلَيْهِ، ولأبي دَاوُدَ عَن ابن عَبّاسٍ رضي الله عنهما نَحْوَهُ وَزَادَ: «وَيَنْفُخُ فِيهِ». وَصحّحَهُ الترمذيُّ.

٩٠٤- ابو قتاده رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «هرگاه یکی از شما آب می‌نوشد، در ظرف آن تنفس نکند» متفق علیه.

و در روایت ابو داود ازابن عباس به همین معنا و افزوده: «یا در آن فوت نکند». ترمذی صحیح دانسته است.