٤- قتال جانی وقتل مرتد
١٠٢٧- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قالَ: قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «مَنْ قُتِلَ دُونَ مَالِهِ فَهُوَ شَهيدٌ» رَوَاهُ أَبُو دَاودَ والنّسَائي والتّرْمِذي وَصَحّحَهُ.
١٠٢٧- عبدالله بن عمر می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «هر کسی که در دفاع از مالش کشته شود؛ شهید است». ابوداود و نسائی و ترمذی روایت کرده‌اند و ترمذی صحیح دانسته است.
١٠٢٨- وَعَنْ عِمْرَانَ بنِ حُصَيْنٍ رَضي اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَاتَلَ يَعْلى بنُ أُمَيّةَ رَجُلاً فَعَضَّ أحَدُهُمَا صَاحِبَهُ فَانْتَزَعَ يَدَهُ مِنْ فَمِهِ فَنَزَعَ ثَنِيّتَهُ فَاخْتَصَمَا إلى النَّبِيِّ صلى الله عليه وآله وسلم فَقَالَ: «يَعَض أَحَدُكُمْ كما يَعَض الْفَحْلُ؟ لا دِيَةَ لَهُ» مُتّفَقٌ عَلَيْهِ وَاللفْظُ لِمُسْلِمٍ.
١٠٢٨- عمران بن حصین رضی الله عنه می‌گوید: یعلی بن امیه با مردی در گیر شد، ویکی از آن دو دست یکی دیگر را گاز گرفت، وی دست‌اش را از دهان او کشید؛ پس دندان‌های جلویش افتاد، هر دو به پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم شکایت کردند، فرمود، «آیا کسی مانند شتر نر برادرش را گاز می‌گیرد؟! دیه ای ندارد» متفق علیه و این لفظ مسلم است.
١٠٢٩- وَعَنْ أبي هُرَيْرَةَ رَضي اللَّهُ عَنْهُ قالَ: قالَ أَبُو القاسمِ صلى الله عليه وآله وسلم: «لَوْ أَنَّ امْرَأً اطّلَعَ عَلَيْكَ بِغَيْر إذْنٍ فَحَذَفْتَهُ بحصَاةٍ فَفَقَأتَ عَيْنَهُ لَمْ يَكُنْ عَلَيْكَ جُنَاحٌ». مُتّفَقٌ عَلَيْهِ وَفي لَفْظٍ لأحْمَدَ وَالنْسَائيِّ وَصَحّحَهُ ابن حِبّانَ: «فَلا ديَةٌ لَهُ وَلا قِصَاصَ».
١٠٢٩- از ابوهریره روایت است که ابوالقاسم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «اگرشخصی بدون اجازه به (درون خانه‌ی) تو نگاه کرد؛ و تو او را با سنگریزه ای زدی و چشمش را کور کردی، بر تو گناهی نیست». متفق علیه، و در روایت احمد و نسایی که ابن حبان آن را صحیح دانسته است؛ آمده: «نه دیه دارد، و نه قصاص دارد».
١٠٣٠- وَعَنِ الْبَرَاءِ بنِ عَازبٍ رَضيَ اللَّهُ عَنْه قالَ: قَضى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم أنَّ حفظَ الحوائطِ بالنّهَار عَلى أَهْلِهَا وَأَنَّ حِفْظَ المَاشَيَةِ باللّيْلِ عَلى أهْلِهَا وَأنَّ عَلى أَهْلِ المَاشِيَةِ مَا أَصَابتْ مَاشِيَتُهُمْ باللّيْلِ.
رَوَاهُ أَحْمَدُ وَالأرْبَعَةُ إلا التِّرْمِذي وَصَحّحَهُ ابن حِبّانَ وفي إسنَادِهِ اخْتِلافٌ.
١٠٣٠- براء بن عازب می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم حکم کردند که حفاظت باغها در روز به عهده صاحبانش است، و همانا حفاظت چهارپایان در شب؛ به عهده صاحبانش است، و اگر حیوانات (چهارپایان) در شب به باغ آسیبی رساندند؛ مسئولیت آن بر صاحب چهارپایان است.
احمد و «أربعه» بجز ترمذی روایت کرده است ابن حبان آن را صحیح دانسته است. در اسناد این روایت اختلاف است.
١٠٣١- وَعَنْ مُعَاذِ بنِ جَبَلٍ رضي الله عَنْه في رَجُلٍ أَسْلَمَ ثم تَهَوَّدَ: «لا أَجْلِسُ حَتى يُقْتَلَ قَضَاءُ اللَّهِ وَرَسُولِهِ» فَأُمَرَ بِهِ فَقُتِلَ. مُتّفَقٌ عَلَيْهِ وفي روَايَةٍ لأبي دَاوُدَ: «وَكَانَ قَدِ اسْتُتِيبَ قَبْلَ ذلكَ».
١٠٣١- از معاذ بن جبل رضی الله عنه روایت است درباره مردی که مسلمان شده بود و سپس یهودی شده بود (گفت:) تا او کشته نشود؛ نمی‌نشینم، و این حکم خدا و رسول است، لذا دستور دادند او را کشتند.
متفق علیه، در روایت ابو داود آمده: قبل از آنکه او را بکشند؛ توبه‌اش دادند.
١٠٣٢- وَعَنِ ابْنِ عَبّاسٍ رَضي اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُمَا قالَ: قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «مَنْ بَدَّلَ دينهُ فَاقْتُلُوهُ». رَوَاهُ الْبُخَاري.
١٠٣٢- ابن عباس رضی الله عنهما می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «کسی که دینش را تغیر داد؛ اورا بکشید». بخاری روایت کرده است.
١٠٣٣- وَعَنْهُ رضي الله تَعَالَى عَنْهُ أَنَّ أَعَمَى كَانَتْ لَهُ أُم وَلَدٍ تَشْتُمُ النّبي صلى الله عليه وآله وسلم وَتَقَعُ فِيهِ فَيَنْهَاهَا فَلا تَنْتَهي فَلَمّا كانَ لَيْلَةٍ أَخَذَ المِعْوَلَ فَجَعَلَهُ في بَطْنِهَا واتّكأَ عَلَيْهَا فَقَتَلَهَا فَبَلَغَ ذلك النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم فَقَالَ: «ألا اشْهَدُوا فَإنَّ دمَهَا هَدَرٌ». رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَرُوَاتُهُ ثِقاتٌ.
١٠٣٣- و از او (ابن عباس) روایت است که فرد کوری ام ولدی داشت که رسول خدا صلی الله علیه و سلم را دشنام و ناسزا می‌گفت، وی او را منع می‌کرد، اما او باز نمی‌آمد، یک شبی کلنگی براشت، بر شکمش گذاشت و بر آن فشار آورد؛ تا او را کشت، این خبر به پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم رسید فرمود: «هان! بدانید و گواه باشید که خونش هدر است».
ابوداود روایت کرده است و رجال آن ثقه‌اند.