١٢- غصب
٧٥٥- عَنْ سَعيدٍ بْنِ زَيْدٍ رَضيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم قال: «مَنْ اقْتطعَ شِبراً مِنَ الأرْضِ ظُلْماً طَوَّقَهُ الله إياه يَوْم القيامةِ مِنْ سَبْعِ أَرَضينَ». مُتّفقٌ عَلَيْهِ.
٧٥٥- از سعید بن زید رضی الله عنه روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «هر کسی که بناحق (ظلم) یک وجب از زمین را تصرف کند، خداوند روز قیامت همان زمین را تا هفت طبقه، مانند طوقی در گردن او می‌کند». متفق علیه.
٧٥٦- وَعَنْ أَنَسٍ رَضي اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم كانَ عِنْدَ بَعْضِ نسَائِهِ فأَرسلتْ إحْدى أُمهاتِ المؤمنينَ مَعَ خادمٍ لهَا بِقَصْعَةٍ فيها طعامٌ فَضَرَبَتْ بيدِها فَكَسَرَتِ الْقَصْعَةَ فَضَمّهَا وجَعَلَ فيها الطعامَ وَقَال: «كُلُوا» وَدَفَعَ القْصعةَ الصّحيحَةَ للرَّسول وَحَبَسَ المكْسُورة.
رَوَاهُ البْخَاريُّ وَالتِّرْمِذيُّ وَسَمّى الضّاربَةَ عَائِشَةَ وَزادَ: فَقَالَ النّبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم: «طَعَامٌ بطعَامٍ وَإنَاءٌ بإنَاءٍ». وَصَحّحَهُ.
٧٥٦- انس رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در خانه یکی از همسرانش بود، پس یکی (دیگر) از امهات المؤمنین کاسه غذای با خادمش برای رسول الله فرستاد، این همسرش بادست به کاسه زد وآن را انداخت، و شکست، پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم قطعات کاسه را وصل کرد، و غذا در آن گذاشت و فرمود: «بخورید» و سپس کاسه‌ی سالمی به خادم داد و کاسه شکسته را نگه داشت.
بخاری وترمذی روایت کرده‌اند. و ترمذی آن زنی که کاسه را شکست؛ عایشه نامبرده است، و افزوده: آنگاه پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «غذا در مقابل غذا، وکاسه در ازای کاسه است».
٧٥٧- وَعَنْ رَافعِ بنِ خديجٍ رضيَ الله عَنْهُ قالَ: قالَ رَسُولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم: «مَنْ زَرَعَ في أَرْضِ قَوْمٍ بغير إذْنِهِمْ فَلَيْسَ لَهُ مِنَ الزَّرْعِ شيءٌ وَلَهُ نَفَقتُهُ». رَوَاهُ أَحْمدُ وَالأرْبعةُ إلا النّسائيَّ وَحَسّنَهُ التِّرْمذيُّ ويُقالُ إنَّ البُخَاريَّ ضَعّفَهُ.
٧٥٧- رافع بن خدیج رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «کسی که درزمین قومی بدون اجازه شان کشت کند، در آن کاشت و زراعت هیچ حقی ندارد، مخارجی که صرف کرده به او می‌رسد».
احمد واربعه بجز نسائی روایت کرده‌اند و ترمذی حسن دانسته و گفته شده بخاری آن را ضعیف دانسته است.
٧٥٨- وَعَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْر رضيَ اللَّهُ عنْهُما قالَ: قالَ رجُلٌ مِنْ أَصحابِ رَسُولِ الله صلى الله عليه وآله وسلم: إنَّ رَجُلَيْنِ اخْتَصَمَا إلى رَسُولِ الله صلى الله عليه وآله وسلم في أَرْضٍ غَرَسَ أَحَدُهما فيها نَخْلاً والأرضُ للآخَر فَقَضى رَسُولُ الله صلى الله عليه وآله وسلم بالأرضِ لِصَاحبها وأَمَرَ صَاحبَ النّخْلِ أَنْ يُخْرجَ نَخْلَهُ وَقَالَ: «لَيْسَ لِعِرْقٍ ظالمٍ حَقٌّ». رَوَاهُ أَبو داودَ وإسْنَادُهُ حَسَنٌ.
وآخِرُهُ عِنْدَ أَصْحَّابِ السنن مِنْ روايةِ عُرْوَةَ عَنْ سعِيدِ بْنِ زَيْدِ واخْتُلِفَ في وَصْلهِ وإرسالِهِ وفي تَعْيين صَحابيِّهِ.
٧٥٨- از عروة بن زبیر رضی الله عنه روایت است، که مردی از اصحاب رسول الله گفت: دو نفری که در باره زمینی که یکی آمده بود و در زمین دیگری نخل کاشته بود، اختلاف کرده بودند (برای حل اختلاف) نزد پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم آمدند، پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم به این صورت قضاوت کرد که زمین مال صاحبش است و به کسی که نخل کاشته بود؛ دستور داد نخل خود را بکند و فرمود: «به تلاش ظالمانه حقی تعلق نمی‌گیرد». ابو داود روایت کرده و اسناد آن حسن است. اصحاب سنن جمله آخر این روایت را از عروة از سعید بن زید نقل کرده‌اند و در باره‌ی متصل و مرسل بودنش و در تعیین صحابی این روایت اختلاف کرده‌اند.
٧٥٩- وَعَنْ أَبي بَكْرَةً رضيَ الله عَنْهُ: أَنَّ النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم قالَ في خُطْبَتِهِ يَوْمَ النّحْرِ بمِنىً: «إنَّ دمَاءَكُمْ وأَمْوَالَكُمْ وَأَعراضَكُمْ عَلَيْكُمْ حَرامٌ كَحُرْمَةِ يَوْمِكُمْ هذا في شَهْركُمْ هذا في بَلَدِكُم هذا». مُتّفّقٌ عَلَيْهِ.
٧٥٩- ابو بکره رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم در خطبه‌اش (در حجة الوداع) روز قربانی درمنی فرمود: «همانا خون‌هایتان و اموالتان و آبرویتان بر شما حرام است، مانند حرام بودند این روزتان، در این ماه و در این شهرتان». متفق علیه.