بلوغ المرام من أدلة الأحکام - ترجمه فارسی

١٧- احکام لباس

٤١٥- عنْ أَبي عامر الأشْعري رضي الله عنهُ قالَ: قالَ رسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: «ليكوننَّ مِنْ أُمّتي أَقْوامٌ يَسْتحلُّونَ الْخزَ والحرير». رَواهُ أَبو داودَ وأَصلُهُ في البخاريِّ.

٤١٥- ابوعامر اشعری رضی الله عنه روایت می‌کند که پیامبر صلی الله وسلم فرمود: «قطعاً پس از من گروه‌هایی در آینده خواهند بود که دیبا [١٢] و ابریشم را حلال خواهند دانست». ابوداود روایت کرده است: اصل آن در بخاری است.

٤١٦- وَعَنْ حُذيفةَ رضي الله عَنْهُ قال: نهى النّبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم أَن نَشرب في آنيةِ الذهب والْفِضَّةِ وأَن نأكُلَ فيها وَعَنْ لُبْس الحرير والدِّيباج وأَنْ نجلِسَ عَليه. رواهُ البخاريُّ.

٤١٦- حذیفه رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم از اینکه در ظروف طلایی بنوشیم و بخوریم و ازپوشیدن دیباج و ابریشم و نشستن بر آن منع فرمود. بخاری روایت کرده است.

٤١٧- وعنْ عُمَرَ رضيَ الله عنهُ قال: نهى النّبي صلى الله عليه وآله وسلم عن لُبْس الحرير إلّا موْضع أُصبعين أوْ ثلاثٍ أَوْ أَرْبع. مُتّفقٌ عليه واللّفْظُ لمسْلِمٍ.

٤١٧- عمر رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم از پوشیدن ابریشم، به جز تکه‌ای به اندازه دو انگشت یا سه انگشت منع می‌کرد. متفق علیه و این لفظ مسلم است.

٤١٨- وعَن أَنسٍ رضيَ الله عنه أنَّ النّبيَّ صلى الله عليه وآله وسلم رخّص لِعَبْد الرَّحمن بن عوْفٍ والزُّبيرِ في قميص الحرير في سَفرٍ مِنْ حِكّةٍ كانتْ بهما. مُتّفقٌ عَلَيهِ

٤١٨- انس رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در سفری به عبدالرحمن بن عوف و زبیر که به بیماری خارش مبتلا شده بودند، اجازه داد پیراهن ابریشمی بپوشند. متفق علیه.

٤١٩- وعَنْ علي رضي الله عنه قال: كَسَاني النّبي صلى الله عليه وآله وسلم حُلّةً سِيَرَاءَ فَخَرجتُ فيها فرأَيْتُ الْغَضَبَ في وجْهِهِ فَشَقَقْتُها بين نسَائي. مُتفقٌ عليْهِ، وهذا لَفْظُ البخاري.

٤١٩- علی بن ابی طالب رضی اللَّهُ عَنْهُ می‌گوید: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم به من پارچه ابریشمی زربافت داد، آن را پوشیدم و به خدمت ایشان آمدم، آثار خشم را در چهره ایشان دیدم، لذا آن را در بین زنان خانواده‌ام، تقسیم کردم. متفق علیه و این لفظ مسلم است.

٤٢٠- وَعَنْ أَبي موسى رضي الله عَنْهُ أنَّ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم قال: «أُحِلَّ الذَّهبُ والحرير لإناثِ أُمّتي وحُرِّمَ على ذكورها». رواهُ أَحمدُ والنّسائي والترمذي وصحّحهُ

٤٢٠- ابو موسی رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «طلا و ابریشم را برای زنان امتم حلال؛ و بر مردان امتم حرام شده است». احمد و نسایی و ترمذی روایت کرده‌اند، وترمذی صحیح دانسته است.

٤٢١- وعنْ عِمْرانَ بن حُصَين رضي الله عَنْهُما أنَّ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم قال: «إنَّ الله يحبُّ إذا أَنعمَ على عبدهِ نعْمَةً أَنْ يرَى أَثَرَ نِعْمَتِهِ عليْهِ». رواهُ البيْهَقِيُّ.

٤٢١ – عمران بن حصین رضی الله عنه می‌گوید: پیامبر صلی علیه وآله و سلم فرمودند: «وقتی خداوند به بنده‌اش نعمتی عطا فرماید، دوست دارد اثر آن نعمت را بر بنده‌اش ببیند». بیهقی روایت کرده است.

٤٢٢- وَعَنْ عليٍّ رضيَ الله عنه أن رسولَ الله صلى الله عليه وآله وسلم نهى عَنْ لُبْس الْقَسِّيِّ والمُعَصْفر. رَواهُ مُسْلمٌ.

٤٢٢- علی رضی الله عنه می‌گوید: رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم از لباس قسی [١٣] و لباسی که با رنگ زرد، رنگ شده است، منع فرمود. مسلم روایت کرده است.

٤٢٣- وعَنْ عبد الله بن عمْرو رضي اللَّهُ عَنْهُما قالَ: رَأَى عليَّ النَّبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم ثَوْبَيْن مُعَصْفَرَيْن فقال: «أُمُّكَ أَمرتْكَ بهذا؟». رواهُ مُسلمٌ.

٤٢٣- عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما می‌گوید: پیامبر صلی الله و علیه وآله و سلم بر من دو لباس (پیراهن و شلوار) که با رنگ زرد، رنگ شده بود؛ دید، پس فرمود: «مادرت به تو دستور داده این لباس را بپوشی». مسلم روایت کرده است.

٤٢٤- وعَنْ أَسْماءَ بنْت أَبي بكرٍ رضي اللَّهُ عنهُما: آن‌ها أَخْرَجَتْ جُبّةَ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم مكْفوفةَ الْجيْب والْكُمّين والْفرْجَيْن بالديباج. رواهُ أَبو داود. وأَصلُهُ في مسلمٍ وزاد: كانت عندَ عائشة حَتى قُبضتْ فَقَبَضْتُهَا وكان النبيُّ صلى الله عليه وآله وسلم يَلْبَسُها فَنَحْنُ نَغْسِلُها للمرضى يُسْتَشْفى بها. وزاد البُخاريُّ في الأدب المفْرد: وكان يلْبَسُهَا للوَفْدِ والجُمُعَةِ.

٤٢٤- از اسماء دختر ابوبکر رضی الله عنهما روایت است که: جبه (عبای) پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم را (از بین لباس‌هایش) در آورد که کناره‌های جیب، آستین و شکاف‌هایش را با ابریشم دوخته شده بود. ابو داود روایت کرده است. واصل این روایت در مسلم است و در آن افزوده: این جبه نزد عایشه بود تا وفات کرد، پس من آن را برداشتم. اسماء می‌گوید: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم این جبه را می‌پوشید، و ما آن برای بیماران می‌شوییم (و از آب آن به بیماران می‌دادیم و شفا می‌یافتند) و با آن شفا می‌طلبیم. در روایت بخاری – در ادب المفرد- آمده: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم این جبه را برای استقبال از وفود (نمایندگان قبایل و طوایف...) و جمعه می‌پوشید.

[١٢] و در روایتی: «حر»: یعنی شرمگاه، آمده است.

[١٣] نوعی لباس بوده که از مصر و شام می‌آوردند و دربافت آن از ابریشم نیز استفاده می‌شده است.