تشیع از پیدایش تا تکامل

شایعه هفتم: موضع علی در برابر معاویه و سپاهش

بعد از کشته شدن عثمان توسط سبائیهای شورشگر که آتش فتنه را شعله‌ور ساختند، صحابه با علی بیعت کردند و او بدینصورت چهارمین خلیفه‌ی راشد گردید.

در این میان، معاویه بن ابی‌سفیان که فرماندار شام بود، از بیعت با علی به دلیل اینکه از قاتلان عثمان انتقام گرفته نشده، امتناع ورزید.

البته طبق اعتقاد اهل‌سنت و جماعت، در این اختلافات، علی حق به جانب بود و معاویه در مواضع خویش بر خطا بود.

و از آنجا که انتقام از قاتلان عثمان بخاطر کثرت تعداد شورشیان قبل از تثبیت اوضاع و اتمام بیعت، کار دشواری بود، اختلاف و دو دستگی ادامه یافت و منجر به درگیری معروف به جنگ جمل، صفین و نهروان گردید که در این جنگها تعداد زیادی از طرفین کشته شدند.

یکی از شایعاتی که در آن زمان شدت گرفت، این بود که کشته شدگان صف مقابل علی، دوزخی و مخلد فی النار هستند. از آنجا که این شایعه دروغی بیش نبود بخاطر اینکه هر دو طرف درگیر، مسلمان بودند که یکی دچار خطا و دیگری بر صواب بود، علیسجلوی این شایعه را گرفت و آنرا در نطفه خفه کرد.

اگر چنانچه علی معتقد به امامت الهی خویش بود، قطعاً طرف مقابل را تکفیر می‌کرد بخاطر اینکه قیام علیه امامی که از جانب الله متعال منصوب شده است، کفر محسوب می‌شود، در حالی که علی نه تنها آنان را تفکیر ننمود بلکه در ده‌ها روایت نقل شده که علی ابن ابیطالب، جنگجویان طرف مقابل را مؤمنانی قلمداد کرده که در جنگ با او دچار خطا شده نه اینکه مرتکب کفر شده‌اند زیرا علی امامت خویش را امامت الهی نمی‌دانست بلکه آنرا بر اساس تعیین مردم و بیعت مسلمانان می‌دانست.