نگاهی به آنچه گذشت:
۱ـ حسن عسکری حدود ۳۰ سال زندگی کرد و به گواهی تاریخ فرزندی از خود بجا نگذاشت. سپس طبق روایات شیعه در آخرین لحظات زندگی‌اش از او فرزندی به دنیا می‌آید که بصورت معجره آسا در چهل روز تبدیل به مردی شده، از انظار مخفی می‌شود و جز یک زن گواه دیگری برای این قضیه وجود ندارد.
عقل و خرد شیعیان نیز این سخن را به راحتی می‌پذیرد و مبتی بر آن دین و اندیشه‌ای را می‌سازند و تا ابد با امت اسلامی به دشمنی می‌پردازند.
آیا ممکن است که پروردگار جهانیان دین خود را برای کنیز و یا زنی بگذارد که در تنهایی و تاریکی امامی را می‌زاید و امام هم در تاریکی گم و گور می‌شود وانگهی بشر بخاطر چنین امامی باید پاسخگو باشد؟!
مگر خدا ـ نعوذ بالله ـ عاجز است از اینکه چنین امامی را آشکارا به دنیا بیاورد و او را حفاظت کند؟ مگر موسی را در خانه‌ی فرعون نگهداری نکرد؟!
پروردگارا! تو پاکی و اینها آنگونه که شایسته است تو را نشناخته‌اند.
۲ـ عجیب‌تر اینکه امام حسن عسکری در مقابل کودکی که هنوز به سن تشخیص نرسیده است اینگونه کرنش می‌نماید و او را با چنین اوصافی مخاطب قرار می‌دهد. آیا برای امامی که جانشین پیامبر است می‌زیبد که کودکی را اینگونه توصیف نماید؟
مگر نه اینکه همه‌ی پیروان امام، شاگردان او محسوب می‌شوند و چشم به دانش و توجیهات او دوخته‌اند؟
پس چگونه امام خود را شاگرد این کودک می‌داند و او را شیخ خود ملقب می‌کند؟
پاک است خدای خرد بخش! این دروغ آنقدر شگفت انگیز نیست بلکه عملکرد علمای این جماعت بیش از هر چیزی شگفت انگیز است که چنین روایاتی را که حتی کودکان دروغ بودن آنرا تشخیص می‌دهند، به راحتی می‌پذیرند و تایید می‌نمایند!
هدف چیست؟
هدف در کل این است که ولادت مهدی به هر شکل ممکن ثابت گردد حتی اگر به قیمت توهین به امام زنده‌ای بشود.
همچنین باید شیخ قمی در هاله‌ای از تعظیم و تقدیس قرار گیرد کسی که این دروغ را وضع نمود ه و بال و پر داده و برای آن روایات زیادی تراشیده است.
تا جایی که وی ملقب به «صدوق» (راستگو) شده و با نامگذاری چیزی به ضد آن، تلا ش کردند تا او را راستگو جلوه دهند تا کسی به خود اجازه‌ی تکذیب او را در آنچه در این زمینه روایت کرده است ندهد.چنانکه یکی از پژوهشگران معاصر شیعه بدان تاکید می‌ورزد و به زودی در این‌باره سخن خواهیم گفت.
بدینصورت از مرحله‌ی شایعات گذشتیم و رسیدیم به مرحله‌ی سرگردانی و تفرقه‌ی شیعه که حاصل ابهاماتی است که پیرامون عقیده‌ی امامت وجود دارد.