شخصیت سوم: محمد بن علی بن ابی‌طالب معروف به ابن حنفیه (۲۱ ـ ۸۱ هـ)
او برادر پدری حسن و حسین، مادرش خوله دختر جعفر حنفیه است. همواره می‌گفت: حسن و حسین از من، افضل و من از آنها اعلم هستم، او مردی با تقوا، دانشمند و سیاه رنگ بود.
مختار ثقفی مردم را به امامت وی دعوت می‌نمود و گمان می‌کرد او مهدی است.
همچنین پیروان مذهب کیسانیه (از فرقه‌های اسلامی) معتقد بودند که او نمرده و زنده است.
محمد در مدینه متولد شد و در همانجا وفات نمود. بعضی گفته‌اند: از ترس ابن زبیر به طائف گریخت و در همانجا درگذشت. [۲۰۸]
[۲۰۸]. تاریخ الاسلام (۶/۱۸۱ ـ ۱۹۳) و سیر اعلام النبلا (۴/۱۱۰).