تشیع از پیدایش تا تکامل

روایاتی که بیانگر تحریف و نقص قرآن می‌باشد:

اینگونه روایات متأسفانه باعث لغزش بیشتر علمای مذهب شده است چنانکه طبرسی یکی از علمای اواخر قرن سیزدهم در کتابی که اقرار به تحریف کتاب خدا می‌کند نام حدود سی نفر از علمای شیعه را ذکر نموده که همگی جز سه پا چهار نفر معتقد به تحریف قرآن بوده‌اند و در مورد آن سه یا چهار نفر گفته است که آنها نیز بخاطر تقیه و نه از روی قناعت به عدم تحریف، صراحتا سخنی نگفته‌اند.

چنانکه طبرسی از نعمت‌الله جزائری نقل کرده که ایشان در کتابش «الانوار النعمانیة» اجماع علمای شیعه را بر تحریف قرآن نقل کرده و گفته است: همه بر حجت و متواتر بودن روایات دال بر تحریف قرآن، اذعان نموده‌اند. [۵۲۳]

این در حالی است که الله متعال صراحتاً حفاظت و نگهداری قرآن را متعهد شده، و فرموده است: ﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ٩﴾[الحجر: ۹] بنابراین هر روایت و سخنی که مخالف کلام خدا باشد، مردود و باطل است مانند روایاتی که امام را در جای خدا قرار می‌دهد تا بجای خدا به درگاه آنان دعا و استغاثه شود و این بر خلاف دستور آئینی است که محمد آورده است:

مجلسی می‌گوید: هرگاه حاجت و نیازی داشتی، نامه‌ای بنویس و آنرا روی قبر یکی از امامان بگذار یا درون کیسه‌ای گره بزن و درون نهر جای یا در چاهی عمیق یا درون آبگیری بینداز قطعاً بدست سید خواهد رسید و نیازت را شخصاً برآورده خواهد کرد. [۵۲۴]

همچنین می‌گوید:ائمه صلوات الله علیهم، شفاء اکبر و دواء اعظم برای کسی هستند که از آنان شفا بطلبد [۵۲۵]

آیة الله العظمی وحید خراسانی طی سخنی مسلمانان و غیر مسلمانان را به فریاد خواهی از امام مهدی می‌خواند و می‌گوید: از ضروریات و مسائل بدیهی است که هرگاه کسی راه را گم کند یا در کویر لوت سرگردان شود فرق نمی‌کند مسلمان باشد یا یهودی، نصرانی، شیعه و سنی فریاد بزند و بگوید یا ابا صالح المهدی ادرکنی، قطعاً به دادش خواهد رسید. چرا که در صورت اضطرار پرده‌ها برداشته می‌شود و دعا مستقیماً متوجه امام خواهد بود. اما در غیر حالت اضطرار، دعا همزمان متوجه امام و متوجه خداوند است. یعنی کسیکه هستی از او سرچشمه می‌گیرد (خدا) و کسیکه هستی بخاطر او هست (امام) البته در هر دو حالت ، حکم یکی است، همانگونه که توجه در دعا بسوی کسی که هستی از آن اوست، باید صورت گیرد تا اجابت شود، دعا بسوی کسی که هستی بخاطر اوست نیز باید متوجه باشد، زیرا او سبیل اعظم و صراط محکم است و چون به درگاهش با اضطرار دعا شود فوراً اجابت خواهد کرد. [۵۲۶]

در جایی می‌گوید: هرگاه کسی مضطر کویر لوت به سبیل اعظم ( امام زمان ) برای رسیدن به آبادی متوسل شود، حتما ایشان به وی راه نجات را نشان خواهد داد و به او نگاهی خواهد انداخت که در آن دوا و شفای او می‌باشد [۵۲۷]

شاهرودی یکی از علمای اثنای عشری می‌گوید:

نباید از یاد برد که گر چه ایشان (امام زمان) از دیدگاه مخفی است و کسی به ایشان دست رسی ندارد و نمی‌داند در کجا است ولی این مانع از آن نمی‌شود که ایشان به کمک شخصی که دستش از همه‌جا کوتاه است و او را به فریاد بطلبد نشتابد زیرا کمک به انسانهای درمانده و مضطر و بروز کرامات و معجزه در چنین مواقعی از مقامات ویژه و وظایف ایشان می‌باشد بنا بر ا ین در سختی و انقطاع اسباب و عدم امکان تحمل مصایب دنیوی و اخروی و برای خلاص شدن از شر دشمنان انسی وجنی به وی پناه برده و از وی کمک خواسته ‌شود. [۵۲۸]

همچنین فاطمه را در برآورده ساختن نیازها ،به لیست ائمه افزوده و گفته‌اند: دو رکعت نماز بخوان و در سجده یکصد بار بگو یا فاطمه سپس رخسار راستت را بر زمین بگذار و دوباره تکرار کن سپس سمت چپ رخسارت را بر زمین بگذار و صدبار بگو. [۵۲۹]

این در حالی است که خداوند به صراحت فرموده است فقط خود او به دعای مستمندان و مضطرین اجابت می‌کند.

﴿أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ﴾[النمل: ۶۲].«چه کسی -جز خدا- به داد نیا زمند می رسد آنگاه که اورا فرا خواند».

﴿وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا١٨﴾[الجن: ۱۸].«مساجد از ان خداست با او در آنها کسی را مخوانید».

[۵۲۳]. الانوار النعمانیة (۲/۳۵۷). [۵۲۴]. بحار الانوار (۹۱/۲۹). [۵۲۵]. بحار الانوار (۳۴/۹۵). [۵۲۶]. مقتطظات ولائیة ص ۵۰. [۵۲۷]. همان/ ۵۱. [۵۲۸]. الامام المهدی و ظهوره ۳۲۵. [۵۲۹]. مکارم الاخلاق ۳۳۰ و بحار الأنوار (۸۸/۳۵۶).