تقسیم شیعه در زمان زید به دو گروه:
گروهی همزمان با دوستی اهلبیت، ابوبکر و عمر را نیز دوست داشتند و اینها پیروان زید بودند زیرا خود زید چنین بود.
و گروه دوم کسانی بودند که تظاهر به دوستی اهل بیت میکردند و از ابوبکر و عمر، بیزار بودند. زید اینها را، رافضی نامید چرا که آنها سخن زید را نپذیرفتند و از او پیروی نکردند.
از آنروز به بعد تا پایان قرن سوم، اصطلاح «رافضی» به کسانی اطلاق گردید که آشکارا با ابوبکر و عمر ابراز دشمنی میکردند، سپس این گروه به نام اثنای عشری معروف گردید که در واقع حامل عقاید روافض بایک عنوان تازه بودند.
اینها معروف به صاحبان بدعت کبرا هستند که روایاتشان پذیرفته نمیشود و گروه دوم معروف به صاحبان بدعت صغرا بوده، روایاتشان پذیرفته میشود.