مصطلح الحدیث:
این دانش طبق گواهی علمای شیعه، نزد اهلسنت قبل از قرن چهارم شکل گرفت و به کمال رسید در حالی که شیعیان هیچ آشنایی با این فن نداشتند تا اینکه در قرن شش و هفت، آنرا از کتابهای اهلسنت فرا گرفتند.
ـ چنانکه حر عاملی از شیعیان اثنا عشری به این نکته اذعان نموده که ابن مطهر در تقسیم حدیث به صحیح و غیر صحیح از اهلسنت تقلید نموده است و چنین مینویسد: «اصطلاح جدید، موافق اعتقاد و اصطلاح عامه است و از کتابهای آنان گرفته شده چنانکه واضح است. [۴۳۲]
کرکی از شیعیان اخباری صاحب کتاب «هدایة الأبرار» میگوید: تقسیم حدیث به اصطلاحات چهارگانه، از اختراعات عامه (اهلسنت) است و استفاده متاخرین ما از این اصطلاحات، در اثر غفلت بوده، پی به این مطلب نبردهاند که این کار تیشه به ریشهی مذهب میزند.
سپس میافزاید: روش اصولیون گسترش یافت و اصول عامه با اصول خاصه درهم آمیخت و متاخرین از عمل به بیشتر احادیث روگردان شدند بنابراین دچار اختلاف و حیرت بیشتری گردیدند. [۴۳۳]
آری، دچار حیرت شدند که خدا را شکر، ما از آن نجات یافتیم. زیرا روایتشان از معصومین نبوده و توسط پیروان ،حفظ و نگهداری نشدند از اینرو در برابر قوانین مصطلح حدیث تاب مقاومت نیاوردند.
[۴۳۲]. وسائل الشیعه (۳۰/۲۵۹). [۴۳۳]. هدایة الابرار إلی طریق الأئمة الأطهار ۱۳۶.