تشیع از پیدایش تا تکامل

موضع جعفر در قبال ادعای امامت و عصمت:

الف) آنچه در این باره نقل شده به شرح زیر است:

۱ـ از عبدالجبار بن عباس همدانی روایت است که می‌گوید: ما در شرف حرکت از مدینه بودیم که جعفر بن محمد نزد ما آمد و گفت: انشاء الله که شما از چهره‌های نیک سرزمین خودتان هستید پیام مرا به مردم آن سامان برسانید که هرکس فکر می‌کند من امام معصوم هستم و پیروی از من واجب است بداند که من از او بیزارم. [۲۸۴]

۲ـ ایوب می‌گوید از جعفر بن محمد شنیدم که می‌گفت: بخدا سوگند ما هر آنچه را که از ما می‌پرسند، بلد نیستیم. دیگران از ما بهتر می‌دانند. [۲۸۵]

ب) نگاهی به این دو اثر:

۱ـ جعفر صادق از امامتی که دروغگویان به او نسبت می‌دهند اعلام برائت می‌کند. آری او صادق است و آنها کاذب پس بر ما است که سخن صادق را بپذیریم نه سخن کذابین را.

۲ـ او همچنین نمی‌پذیرد که دارای علم غیب یا علم الهی باشد و اعتراف می‌کند که ممکن است در میان مردم کسانی باشند که از علم و دانش بیشتری برخوردار باشند.

[۲۸۴]. سیر أعلام النبلاء (۶/۲۵۵) و تاریخ الاسلام (۱/۱۰۵۴). [۲۸۵]. شرح اصول اعتقاد اهل‌السنة (۶/۲۷۱).