مبحث نخست: نظریه ولایت فقیه در کتاب «الحکومة الاسلامیة»
قبلا یادآور شدیم که در عقیده‌ی شیعه، تشکیل حکومت و بیعت با حاکم و قیام علیه حکام قبل از ظهور مهدی حرام و نارواست.
ولی آنها این حرمت را شکستند و علیه حکومت وقت، بپا خواستند و دولت تشکیل دادند و با رئیس حکومت که امام معصومی هم نبود بیعت کردند. سپس نظریه ولایت فقیه را اختراع کردند و بر اساس آن حکومت جدید و معاصرشان را ابنا نمودند و رهبری دینی را از رهبری سیاسی جدا کردند و از میان مجلس خبرگان یکی از فقها را بعنوان رهبر کشور و ناظر بر دولت و از میان مردم فردی را با انتحابات بعنوان رئیس جمهور انتخاب نمودند.
این عملکرد به هیچ وجه با آموزه های مذهب سازگار نبود ولی عملا انجام گرفت و در واقع انقلابی به نام مذهب علیه مذهب صورت گرفت.
و این شیوه‌ی کار با شیوه‌ی اهل‌سنت که اینها آنان را بخاطر آن، متهم به کفر می‌کنند هیچ تفاوتی ندارد. زیرا اهل‌سنت به گمان آنها با وجود حضور امام معصوم با فرد غیر معصومی بیعت کرده‌اند، و اینها نیز با وجود حضور امام زمان معصوم و غیر مرئی با فرد غیر معصومی بیعت کردند و امام هم طبق با وراینان، شاهد قضیه بوده است.
آنان برای این انقلاب توجیهاتی جهت قانع کردن افکار عمومی پیروان مذهب ساختند تا به رغم نصوص که از ائمه در مورد قیام نکرن علیه حکومتها وجود دارد بتوانند به نام مذهب، انقلابی علیه مذهب بوجود بیاورند.