هفتم: شرم و حیا و عفت و پاکی
شرم و حیا از مشهورترین خصایل نیکوی عثمان بود که خداوند بدان صفت والا، او را زینت داده بود این خصلت در او، سرچشمه خیر و برکت و عطوفت و رحمت نسبت به بندگان خدا شد، این خصلت تا بدانجا در او متبلور بود که او را با حیاترین مردم میدانستند. [۳۵۱]
بنانه؛ خدمتکار همسر عثمانس، نقل میکند که هر وقت عثمان، خود را شستشو میداد و من هم لباس او را میآوردم، به من میگفت: به من نگاه نکن که این کار برای تو حرام است [۳۵۲]. احادیث بسیاری در مورد شرم و حیای عثمان روایت شده که ما آنها را در جای خود آوردیم.
در مورد عفّت و پاکی ایشان از اخلاق زشت و کارهای ناپسند، همین بس که او، نه در جاهلیت و نه در دوران اسلام، هرگز به فحشا و منکرات روی نیاورد؛ خود در این رابطه چنین گفته است: من هرگز آواز نخواندم، به افکار و نیات باطل نیاندیشیدم، از آن زمان که با رسولخدا جبیعت کردم، با دست راست شرمگاهم را لمس ننمودهام، و چه در جاهلیت و چه در دوران اسلام، هرگز نه شراب نوشیدهام و نه مرتکب زنا شدهام. [۳۵۳]
[۳۵۱] صادق عرجون، عثمان بن عفّان، ص۴۸. [۳۵۲] طبقات ابن سعد (۳/۵۹). [۳۵۳] صحیح التوثیق فی سیرة وحیاة ذیالنورین، ص۴۳.