مسأله سوم: بناسازی بر روی قبرها و گچ کاری کردنشان.
امام شافعی /در این زمینه می‌فرماید: دوست دارم بر روی قبرها بناسازی نشده و گچ‌کاری هم نگردند، زیرا این کار به آراستن و فخر فروشی می‌انجامد که مرگ، جای هیچ‌کدام از آنها نیست و آرامگاه مهاجران و انصار را نیز به صورت گچ‌کاری شده ندیده‌ام.
یک نفر از طاوس نقل می‌کند که پیامبر خداصاز بناسازی بر روی قبر و یا گچ اندود کردنشان جلوگیری نمود.
برخی از کارگذاران مکه را هم دیده‌ام ساختمان روی قبرها را تخریب و هیچ‌کدام از فقها نیز ایشان را مورد انتقاد قرار نمی‌دادند.
ایشان می‌گویند: لگد مال کردن، نشستن و تکیه زدن بر روی قبرها را نمی‌پسندم. سپس با سند خود از ابوهریرهسنقل می‌کند که: اگر روی زغال افروخته‌ای نشسته و سپس لباس، پیراهن و شلوارم را سوزانده و آنگاه در پوستم نیز اثر کند، نزد من دوست داشتنی‌تر از این است که روی آرامگاه مسلمانی بنشینم [۵۱۵].
همه چیزهای که امام شافعی در مورد مکروه بودن بنا کردن بر گورستان و گچ‌کاری و نشستن و پشت دادن به قبرها بیان فرموده مستند به سنت مطهر رسول اکرم هستند و امام ادله خود را برای آنها ذکر فرموده است.
یکی از ادله استناد شده حدیثی است که پیامبر صبه علی ابن ابی طالب دستور می‌دهد که همه بنا‌های روی قبرها را تخریب کند.
[۵۱۵] مسلم در صحیح خود ۱/۶۶۷ از جابر روایت می‌کند که: پیامبر خداصاز گچ‌کاری، نشستن و بناسازی روی قبر جلوگیری کرد. المغنی به همراه تحقیق دکتر ترکی۳/۴۳۹. واما حدیث ابوهریره را امام مسلم در صحیح خود از ایشان روایت کرده که پیامبرخداصفرمود: اگر یکی از شما روی زغال افروخته‌ای نشسته و بر اثر آن لباسش سوخته و در پوستش نیز تأثیر بگذارد، بهتر از آن است که روی قبری بنشیند. صحیح مسلم، کتاب الجنائز ـ باب النهی عن الجلوس علی القبر والصلاة ـ حدیث شماره ۹۷۱.