مسئله چهارم: ساختن مساجد بر آرامگاه‌ها
این کار یکی از بزرگترین مصیبتهای است که امروزه امت اسلامی به آن مبتلا شده به گونه‌ای که ساختن مساجد بر مقبره‌ها گسترش یافته و گنبدها بر روی آنها نهاده شده‌اند حتی جایگاه و احترامشان به جای رسیده که از افراد هم پیشی گرفته‌اند، از این هم بدتر مزین و آراسته می‌شوند و مردم برای تبرک نزدشان می‌روند و برای خانواده خود دعا می‌خوانند و حیوانات را ذبح می‌کنند و از صاحب قبر شفاعت می‌طلبند و خاکش را جهت مداوا بر می‌دارند.
متاسفانه امروزه در بسیاری از ممالک اسلامی چنین چیزی به چشم می‌خورد و برای اثبات نیازمند دلیل و برهان نیستیم.
سخن را به کسی می‌سپاریم که با چشم خود آنرا دیده و با آن زیسته تا برایمان بیان کند که امت اسلامی در ارتکاب بدعت و شرک‌ورزی به چه پرتگاه‌های افتاده است.
شقیری [۵۱۶]می‌گوید: ساختن گنبد بر روی آرامگاه بزرگان و پوشاندن گنبدها با انواع پارچه‌های سرخ و سبزِ با ارزش و نفیس و طلا و نقره کاری گنبدها و آویزان کردن شمع و فانوس بر روی آنها و نقش و نگارین کردن در و دیوارهای مقبره‌ها و نوشتن آیات قرآنی و اشعار و برای بزرگداشت یاد صاحب قبر و همچنین ساختن مساجد بر روی آنها بى‌گمان شدت خشم پروردگار و لعن وطرد از رحمت خدا بر این امت اسلامی است، بدون شک یکی از بزرگترین و گستاخ ترین و شرم آورترین گناهان به شمار می‌آید هر چند توده مردم و جاهلان گمان می‌کنند که بزرگترین عبادت و بهترین راه نزدیکی به خداوند است.
اما اینها را به چه کسی بگویم؟ و برای چه کسی حقائق این دین حنیف و آسان و آزاد منش را بنویسم؟ برای کسی که مردم را گمراه کرده و آنها را ابله نموده؟ برای چه کسی بنویسم؟ برای کسانی که دچار ذلت نفس شده‌اند و قلوبشان مسخ گشته و گمراهی و عذاب را بر هدایت و بخشش خدا ترجیح داده‌اند؟ و به جای باغ‌های والای بهشت و رضایت خداوند خواستار آتش سوزنده و انتقام پروردگار منتقم هستند؟ اما چاره‌ای نداریم لاجرم باید چیزی بگویم بر ما واجب است که بگوییم و بنویسیم و بنویسیم و هرگز خسته نشویم درحالیکه مشتاق بازگشت به سوی حق هستیم، پشیمان و توبه‌کنان به درگاه خداوند رجوع می‌کنیم در حالی که معتقد هستیم خداوندی که زمین مرده را زنده می کند و مردگان را از خاک برمی انگیزد بر زنده کردن ما بعد از این مرگ فکری چیره و توانا است تا باری دیگر پرچم پر افتخار اسلام را بر سر بگذارم و عزت و عظمت از دست رفته خود را باز یابییم !!.
حال ادله چند بر تحریم بنا کردن مساجد بر روی آرامگاه را بیان می‌کنیم:
۱ـ حدیث عائشه ب: ام سلمه در مورد کلیساهای که در حبشه دیده بود با پیامبرصسخن می‌گفت و عکس‌های که در آن دیده بود برای پیامبر تعریف می‌کرد پیامبر صفرمود «اولئك قوم اذا مات فیهم العبد الصالح بنوا علی قبره مسجداً وصوروا فیه تلك الصور اولئك شرار الخلق عند الله» [۵۱۷].
«آنها قومی هستند اگر بنده‌ای نیکو کاری در میانشان بمیرد بر روی قبرش مسجد می‌سازند و آن صورتها را در آنجا می‌کشند آنها نزد خدا بدترین مردم هستند».
۲ـ دوباره از حضرت عائشه روایت شده که پیامبر خداصـ در بیماری که از آن بلند نشد و دار فانی را وداع گفت ـ فرمود: «لعن الله الیهود والنصاری اتخذوا قبور انبیائم الـمساجد. قالت فلولا ذلك ابرز قبره غیر انی اخشی ان یتخذ مسجداً» «خداوند یهود و مسیحیان را لعنت کند که قبور پیامبرانشان را پرستشگاه و مسجد قرار دادند. عائشه می‌فرماید: اگر از این بیم نداشتم پیامبر را بیرون از جحره خود دفن می‌کردم اما می‌ترسم اگر چنین کنم و قبرش را به مسجد مبدل سازند».
۳ـ از جندب روایت شده که گفته: قبل از وفات رسول خدا صاز ایشان شنیدم که می‌فرمود «الا وان من کان قبلکم کانوا یتخذون قبور انبیائهم مساجد الا فلا تتخذوا القبور مساجد فاني انهاکم عن ذلك» «آگاه باشید مردمان قبل از شما آرامگاه پیامبرانشان را به قبر تبدیل می‌کردند هان اگاه باشید گورستان را به مسجد تبدیل نکنید چون من شما را از منع می‌کنم».
احادیثی که به حرام بودن ساختن مسجد بر گورستان تصریح می‌کنند فراوان هستند چون چنین کاری مخالف مقاصد و اهدافی است که برای پاسداری از دین آمده و دستور داده که تنها خدا عبادت شود اما ساختن مسجد بر قبور، گورستان را به بتی مبدل می‌سازد تا پرستش شود همانگونه که امت نوح دچار این مصیبت شدند و در واقعِ، امت اسلامی هم دیده می‌شود.
[۵۱۶] السنن و المبتدعات اثر عبدالسلام خضر شقیری ص ۱۱۱ ، ۱۱۲ [۵۱۷] روایت بخاری جلد ۱ / ۵۲۳ و مسلم جلد ۱ / ۳۷۵ـ ۳۷۶