در داخل دیرها و صومعه‌ها چه کارهایی انجام می‌شود؟.
شرم‌انگیزترین آلودگیهای انسانیت در آنجا عملی می‌گردد، یعنی در همان اماکنی که گمان می‌کنند مکان خدا است! و مرکزطهارت اخلاقی و پاکی و پاکیزگی کامل و نجات دادن ابدی از شهوات جسمانی! و تمایلات شیطانی است! اعمال شرم‌آوری‌انجام می‌شود و علت آن هم روشن است، زیرا سرکوبی شدیدی که این تعالیم نسبت به امیال انسانی فرض و لازم می‌داند وآن‌را تحمیل می‌کند، قابل اجراء نیست و ناگزیر باید در پایان کار، منجر به نتیجه معکوس گردد، یعنی به فرورفتن در شهوات‌منتهی شود، البته در زیر پرده‌ها و روپوشهای مختلف...
دیرها را به حال خود گذاشته، نظری به جامعه مسیحی بیاندازیم و ببینیم به چه صورتی درآمده است؟!.
مذهب کاتولیک که از مذاهب مهم مسیحی است، مثلاً طلاق را اجازه نمی‌دهد و روابط میان زن و شوهر را دائمی می‌داند و باوجود هرگونه اختلافی که میانشان بوجود آید و روابط زناشویی آنان به هر شکلی که درآید، اجازه طلاق نمی‌دهد!.
نتیجه اینکار چه شد؟ نتیجه قهری و حتمی این روش این شد که مردم (غیر از ممالکی که گوش به این دستور ندادند و درقوانین خود طلاق را اجازه دادند) در ظاهر از این تعالیم پیروی می‌کنند و در نهان زنان و شوهران، دوستانی برای خویش‌دست و پا می‌کنند و شهوت حرام خویش را با آنان برآورده می‌نمایند، زیرا این تنها راه چاره و خلاصی است که برای آنان‌ممکن است! و همچنین در بسیاری از این تعلیمات خشن، چیزهایی می‌یابیم که مخالف طبیعت بشریت است و از آدمی‌چیزهایی می‌خواهد که از حدود توانایی او خارج است.
اما اسلام، اسلام بر طبیعیت انسانی واقف‌تر و بر راه اصلاح آن آگاه‌تر است، زیرا به‌مردم اجازه می‌دهد که به فعالیت‌های‌حیوانی خویش نیز توجّه کنند و به شهوت غذا و شهوت جنسی، و استفاده و بهره‌برداری از نیکی‌های زندگی بپردازند، اسلام‌به صراحت و بدون پرده‌پوشی به انسان اجازه می‌دهد که به اینکارها اقدام کند، بلکه این مطلب را به طور قاطع از آنان‌می‌خواهد، قرآن کریم در این باره چنین اعلام می‌کند:
﴿قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِينَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّيِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِ﴾ [الأعراف: ٣٢]. یعنی: بگو، چه‌کسی زینت‌هایی را که خداوند برای بندگانش‌آفرید و روزی‌های پاکیزه را، حرام نمود؟و نیز می‌گوید: ﴿كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ﴾ [البقرة: ٥٧]. یعنی: از نیکی‌هایی که به شما روزی‌کردیم، بخورید ﴿وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ ٱلدُّنۡيَا﴾ [القصص: ٧٧]. یعنی: سهم خویش را از دنیا، فراموش مکن.
هنگامی که مسیحت حتی احساس این شهوات را بر مردم حرام می‌کند و در نتیجه آن، سرکوبی غرایز و اضطراب‌های روانی‌را پدید می‌آورد، می‌بینیم که اسلام به صراحت به طبیعت بشری اعتراف می‌کند، زیرا قرآن می‌گوید: ﴿زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ مِنَ ٱلنِّسَآءِ وَٱلۡبَنِينَ وَٱلۡقَنَٰطِيرِ ٱلۡمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلۡفِضَّةِ وَٱلۡخَيۡلِ ٱلۡمُسَوَّمَةِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ وَٱلۡحَرۡثِ﴾ [آل عمران: ١٤]. یعنی: «برای مردم، دوستی‌و علاقه به شهوات از قبیل زنان و فرزندان و خزینه‌های انباشته از طلا و نقره و اسبان بسته و چهارپایان و کشت و زرع، زینت‌داده شده است» و نیز می‌گوید: ﴿ٱلۡمَالُ وَٱلۡبَنُونَ زِينَةُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا﴾ [الكهف: ٤٦]. یعنی: مال و فرزندان زینت زندگی دنیایند.
این مسئله‌ای است که دارای جنبه خاصی از اهمیت است و شایسته است چند سطری را به این موضوع اختصاص دهیم: