دزدی:
دزدی اساساً معلول گرسنگی، عاجز بودن از کسب مشروع و عدم توزان اقتصادی در جامعه است. در پیش گفتیم که‌زمامدار اسلامی موظف است برای تدارک این نابسامانی‌ها چاره‌ای بیندیشد، و باید وضعی ایجاد کند که همه افراد، طبق شئون شخصی خود قادر به انجام کارهای مشروع و پسندیده گردند. با این وصف اگر باز عده‌ای نتوانستند کفاف‌زندگی خود را به دست آورند، بیت‌المال (بودجه عمومی) باید کسری هزینه ضروری آنان را جبران کند. یعنی اگرکسی مثلاً به علت مرض یا پیری یا ضعف فوق‌العاده نتواند مخارج زندگی خود را تحصیل نماید. دولت اسلامی بابودجه خود از چنین آدمی حمایت می‌کند.
با وجود این اگر گرسنه‌ای واقعاً اضطرار یافت و مجبور به دزدی شد، محکم قضایی او را در فشار قرارنخواهد داد.