انگیزه اقتصادی جرایم
درباره جرایم، کمونیستها علل اقتصادی ذکر می‌کنند و می‌گویند: مادام که وضع اقتصادی مردم بی‌سامان است، وقوع‌جرم در جامعه حتمی می‌باشد. زیرا دلهای پر از کینه فقرا هرگز به نیکی رغبت ندارد و ثروتمندان خوشگذران نیز هرگزبه فضیلت نمی‌گرایند.
بنابراین، وقوع جرایم در کشورهای سرمایه‌داری امری قطعی و طبیعی است و نمی‌توان با آن مقاومت کرد. در پیش‌گفتیم که کمونیستها قابل به «جبر اقتصادی» هستند.
حال در داخل کشورهایشان چه می‌گذرد، به خوبی اطلاعی نداریم و بیشتر آنچه که تاکنون شنیده‌ایم، شایعات‌تبلیغاتی بوده که به نفع یا ضرر آنان گفته شده است، ولی به هرحال خودشان معتقدند که جرم از میانشان رخت بربسته‌و با القای محاکم حقوقی و زندان، این ادعا را تأیید می‌کنند!.
گویا کمونیستها می‌خواهند بگویند که دیگر در میانشان دزدی نیست. اما دزدی در کشوری که به همه غذا و لباس کافی‌می‌دهند چه مفهومی دارد؟ با این وصف در اخبار آنان شنیده‌ایم که روزی کودکی سیزده ساله را به جرم تزویر درکوپنهای جیره، محاکمه کردند. بالاخره قاضی کودک را نصیحت کرد و به او گفت که از این پس چنین عملی را مرتکب‌نشود!... سپس کودک تبهکار را آزاد کردند.
اشکال عمده کمونیستها در این‌است که نه تنها ارزشی برای اخلاق قایل نشده‌اند، بلکه آن را مجعول نظام سرمایه‌داری‌نیز دانسته و گفته‌اند: سرمایه داران برای حفظ منافع شخصی خویش قوانین اخلاقی را جعل کردند تا دست «توده» به‌اموالشان دراز نگردد.
بنابراین، اگر سرمایه‌داری از کشوری رخت بربندد، اخلاق نیز به دنبال آن کوچ می‌کند و دیگر نیازی به آن نیست!.
انحراف‌های جنسی از نظر کمونیستها جرم محسوب نمی‌شود زیرا آنان به یک نهاد انسانی که بر سایر حیوانات امتیازداشته باشد، عقیده ندارند. بعلاوه، مرام کمونیستی ناچار است که به مردم در امور جنسی آزادی بدهد، زیرا در غیر این‌صورت نیروهای جمع شده متراکمتر شده، ممکنست روزی نظام جابرانه آنان را از هم بپاشد.
در نظام کمونیستی تنها یک گناهست که آنقدر بزرگ تلقی شده که گویا از ارتکاب آن آسمان از هم می‌شکافد و کوههامتلاشی می‌شود.
این گناه انتقاد از مرام کمونیستی یا تعرض به ساحت خدایان ایشان! مخصوصاً «طنین» است.