ارتداد
ارتداد یک مسأله شخصی نیست، یعنی از شئون آزادی فرد هرگز به شمار نمی‌آید. ارتداد یعنی سرباز زدن از یک‌وظیفه اجتماعی که زیانش به همان جامعه‌ای باز می‌گردد که شخص «مرتد» از مزایای آن بهره‌مند است.
ارتداد یعنی شکستن پیمانی که شخص با خدا بسته است و این پیمان مربوط به خود او و اجتماع خداپرستانست.
شخص مرتد پاره‌ای از جرایم اخلاقی را نیز مرتکب می‌شود. زیرا دروغست که انسان بگوید من فقط منکر مبنا و فلسفه‌قوانین شده‌ام و در مقام عمل آنها را رعایت می‌کنم. از این گذشته، علت بی‌دینی مردم گریز از قیود اخلاقی می‌باشد.چه اگر به حدود اخلاقی اعتقادی داشته باشد و انسانیت را رهین آن بداند، قهراً خودش نیز خداپرست باقی می‌ماند.
به هرحال نظامی که ضامن تعدیل افکار و روحیات مردم شده نمی‌تواند افراد خداپرست را در امر ارتداد، آزاد رها کند.یعنی مردم دوباره بتوانند به آسانی به وادی کفر و گمراهی باز گردند.