۵- توانگران باید نسبت به فقیران مهر و شفقت ورزند
توانگران باید نسبت به فقیران مهر و شفقت ورزند و بالاتر از آن، تکبّر تهی‌دستان بر ثروتمندان و اغنیاست:
«و آورده‌اند از بِشرِ حافی [۲۸۴]-قَدَّسَ اللهُ روحَهُ- که او گفت: امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب را سبه خواب دیدم گفتم: مرا پندی ده، فَقالَ: ما أحسَنَ عَطفَ الأغنیاء عَلیَ الفُقَراء طَلَباً لِثَوابِ اللهِ، وأَحسَنُ مِن ذلِك تِیهُ الفُقَراء عَلَی الأغنیاءِ ثِقَةً باللهِچون نیکوست شفقت توانگران بر درویشان برای طلب ثواب را، و از آن نیکوتر تکبّر درویشان بر توانگران از غایب اعتماد بر کرم حقّأ» [۲۸۵].
آدمی آنگاه که دل به خداوند بندد، شکوه و قدرت خلق را ناچیز می‌داند چنانکه علیسگفته است: «إذا عَظُمَ الرَّبُ فی القَلبِ صَغُرَ الخَلقُ فی العَینِ»چون جلال و عظمت حق در سینه‌ای رخت افگند نشانش آن بُوَد که قدر خلق از آنجا برگیرد. [۲۸۶]
[۲۸۴] یکی از عرفای اسلامی است. [۲۸۵] رَوح الأرواح /۱۰۰. [۲۸۶] منبع مذکور/۱۰۱-۱۰۰.