۱۰- ستایش علی
جامی در قصیده‌ای [۶۹۴]علی را چنین می‌ستاید.
زندۀ عشق نمردست و نمیرد هرگز
لایزالی بود این زندگی و لم یَزَلی
در جهان نیست متاعی که ندارد بدلی
خاصۀ عشق بود منقبت بی‌بدلی
دعوی عشق و تولّا مکن ای سیرت تو
بغض ارباب دل از بی‌خردی و دغلی
مشک بر جامه زدن سود ندارد چندان
چون تودر جامه گرفتار به گند بغلی
چون ترا چاشنی شهد محبت نرسید
از شه نحل چه حاصل ز لباس عسلی
جامی از قافله سالار ره عشق ترا
گر بپرسند که آن کیست؟ علی گوی: علی
جامی در این قصیده قافله سالار طریق عشق را امیرالمؤمنین علیسمی‌داند.
در این چند بیت به کسانیکه مدّعی طرفداری از آن انسان بزرگ هستند می‌گوید: تا کینه در دل شما باشد نمی‌توانید به دوست داشتن علی مباهات کنید زیرا علی نسبت به دشمنانش هم کینه نداشته است.
[۶۹۴] دیوان کامل جامی - ویراسته هاشم رضی /۹۲.