۱- قصیده‌ای در وصف خلفای راشدین
در قصیده‌ای روان و ساده ممدوحش را به صفات برجستۀ خلفا می‌ستاید [۳۳۸].
چون ترا دیدند صدق و عدل بوبکر و عمر مونست علم علی و حلم عثمان آمدند
فزوذه [۳۳۹]حرمت عدل عمر بدین درست نموذه [۳۴۰]حجت علم علی زرای مُصیب
عدالت عمر و علم علی دو صفت مشخّصه ممدوحند.
سیّد مشرق علی که هّمت عالیش
عدل عمر در زمین شرق پرا کند
ای پسران نبی کی
[۳۴۱]بوذ مرو را
صاحب دلدل وصّی و فاطمه، فرزند
فعل و رسم تو ز میراث حسین و حسنند
علم و عدل تو ز آثار علیّ و عمرند
[۳۳۸] دیوان ادیب صابر ترمذی- به تصحیح و اهتمام دانشمند گرامی آقای محمد علی ناصح شامل شرح حال و حواشی و تعلیقات مؤسسه مطبوعاتی علمی آستان قدس- ۴۳-۸۱. شماره‌های بعد اشاره به صفحات است. [۳۳۹] فزوذه: فزوده. [۳۴۰] نموذه: نموده. [۳۴۱] کی: که.