۷- دوری بزرگان وادی معرفت از تکبر
بزرگان وادی معرفت و سالکان طریق معدلت با تمام وجود از تکبّر و خودپسندی دوری کرده و خود را بی‌ارزش و ناچیز شمرده‌اند: عُمَر خطّاب با این خلعت رفعت - که «لَو كان بَعدِی نَبیّاً لَكانَ عُمَر» [۲۸۸]- در راهی می‌رفت، دست دراز کرد و کاه برگی برداشت و گفت: «لَیتَنی كنتُ هذِهِ التبنة»ای کاش این کاه بودم.
[۲۸۸] اگر پس از من پیامبری باشد هر آینه عُمَر است.