خلفای راشدین در قلمرو نظم و نثر فارسی

۱-تشبیه خواجه سعد الدین اسعد به خلفا

در قصیده‎ای در مدح «خواجه سعد الدین اسعد» می‎گوید:

به سر مصطفی شریف قریش
که ز جمع رُسُل عزیز تر ست
به صفا و وفا و صدق عتیق [۳۸۳]
که ز دل، جان فروش وشرع خرست
به دلیری و هیبت عُمَری [۳۸۴]
که ظهور شریعت از عُمَر ست
به حیا و حیات ذوالنورین [۳۸۵]
که حقیقت مؤلف سُوَرست [۳۸۶]
به کف و ذوالفقار مرتضوی
که به حرب اندرون شیر نرست [۳۸۷]

(قصائد/۶۵)

در این قصیده، صفا، صدق، وفای به عهد و اخلاص ابوبکر صدیق و دلیری، هیبت و صلابت عمر بن الخطاب و حیا و حیات عثمان بن عفّان و شجاعت علی بن ابی طالب و ارزش ذوالفقار وصف شده است.

[۳۸۳] ابوبکر صدیق. [۳۸۴] -‌ی نسبی است. [۳۸۵] لقب عثمان بن عفّان است. [۳۸۶] سُوَر جمع مکسر سورة است یعنی عثمان سوره‌های قرآن را جمع کرده است. [۳۸۷] دیوان انوری جلد اول قصائد به اهتمام محمد تقی مدرس رضوی/ بنگاه ترجمه و نشر کتاب/ چاپ دوم ۱۳۴۷.