۲- ستایش ابوبکر صدیق در دفتر دوم سلسلة الذهب
در دفتر دوم سلسلة الذهب ابوبکر صدّیق چنین ستایش می‌شود [۶۷۴]:
بود از ین گونه، مردۀ بوبکر
رسته از کید زرق و حیله و مکر
ز آن چو دیدش نبی که می‌پیمود
ره درین تیره خاکدان، فرمود
هرکه خواهد ز خلق کهنه و نو
نگرد مردۀ روان، گو رو
آهوی مشک نافه را بنگر
پسر بو قحافه را بنگر
او چنین مرده و گروهِ نفاق
می‌زنندش ز جهل، طعن نفاق
کانِ صدق و نفاق، یعنی چه؟
غرق وصل و فراق، یعنی چه؟
بود آیــــینه تمام صفا
عکس بینندگان درو پیدا
هرکه سویش ز نیک و بد می‌دید
اندورن عکس روی خود می‌دید
طعنه بروی زجان پر کینه
طعن زشتان بُوَد بر آیینه
زشت ننهد ز بد سرشتی خویش
جز بر آیینه، عیب زشتی خویش
[۶۷۴] هفت اورنگ -۲۵۴- در آغاز ابیات آمده است: إشارةٌ إلی قَولِهِ ص: مَن أرادَ أن یَنظُرَ إلی مَیّتٍ یَمشیِ عَلی وَجهِ الأرضِ فَلیَنظُر إلی ابنِ أبی قُحافةس. اشاره به سخن او رسول گرامیص است: «هرکس بخواهد به مرده ای که بر روی زمین راه می‌رود نگاه کند باید به پسر ابی قحافه و ابوبکر بنگرد». اشاره به پیکار با نفس ابوبکر صدیق است.