۱۰- مؤمن به رضایت الهی فکر می‌کند
مؤمن در هرکاری به رضایت الهی فکر می‌کند، نماز و روزه‌ای که آدمی را به این تفکّر وادار ننماید حرکتی در خلاف مسیر توحید است. و دوستی‌ها و دشمنی‌ها هم بازتابی از میل‌ها و هواجس نفسانی خواهند بود.
«عُمَر خطّابسگفت: اگر کسی نماز بسیار کند و روزۀ بسیار بدارد. و چون با قومی دوستی کند که نه از بهر رضای حق تعالی باشد او را هیچ منفعت نباشد از آن کثرت نماز و روزه» [۴۶۷].
[۴۶۷] منبع مذکور/۱۶۹.