احادیث قدسی

بخاری، کتاب «التوحید» باب: [قول الله تعالی: ﴿وَلَا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ عِندَهُۥٓ إِلَّا...﴾]

۳۱۵- «عَنْ جَابِرٍ – أَيْ: اِبْنِ عَبْدِ اللَّهِ الأَنْصَارِيِّب– عَنْ ابْنِ أُنَيْسٍسقَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ جيَقُولُ: يَحْشُرُ اللَّهُ العِبَادَ، فَيُنَادِيهِمْ بِصَوْتٍ يَسْمَعُهُ مَنْ بَعُدَ، كَمَا يَسْمَعُهُ مَنْ قَرُبَ: أَنَا المَلِكُ، أَنَا الدَّيَّانُ».

۳۱۵. «جابر عبدالله انصاری باو هم از ابن اُنیسسروایت می‌کند که گفت: از پیامبر جشنیدم که می‌فرمود: «خدا، بندگان را روز قیامت حشر می‌کند و با صدایی رسا و بلند، آن‌ها را ندا می‌زند، صدایی آنچنان رسا و بلند که آن‌هایی که دورند، همچون آن‌هایی که نزدیکند، آن را واضح می‌شوند و می‌فرماید: من فرمانروا و پادشاه هستم، جز من مالکی نیست، مجازات‌کننده‌ی هر خیر و شرّی من هستم».