احادیث قدسی

ابن ماجه، باب: [فضل الصیام]

۱۶۶- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: كُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ يُضَاعَفُ: الْحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا، إِلَى سَبْعِمِائَةِ ضِعْفٍ، إِلَى مَا شَاءَ اللَّهُ، يَقُولُ اللَّهُ: إِلَّا الصَّوْمَ فَإِنَّهُ لِي، وَأَنَا أَجْزِي بِهِ، يَدَعُ شَهْوَتَهُ وَطَعَامَهُ مِنْ أَجْلِي، لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ فِطْرِهِ، وَفَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ. وَلَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ».

۱۶۶. «از ابوهریرهسروایت شده است که گفت: پیامبر جفرمودند: «هر کار نیکی [که] انسان [انجام می‌دهد] چند برابر می‌شود (جزا و پاداش آن چند برابر می‌شود)، هر [گفتار و اعمال و] کار نیکی [که انجام می‌دهید]، ده برابر تا هفتصد برابر تا آنجا که خدا بخواهد (بیشتر از آن) [جزا و پاداش] دارد. خداوند می‌فرماید: جز روزه که از این قاعده جداست، زیرا روزه برای من است و من جزا و پاداش آن را می‌دهم، روزه‌دار ارضای تمایلات جنسی و خوردنش را به خاطر من ترک می‌کند. روزه‌دار در دو موقعیت شاد می‌شود: زمانی که افطار می‌کند و زمانی که پروردگارش را ملاقات می‌کند. همانا بوی دهان روزه‌دار، نزد خدا از بوی مُشک خوش‌بوتر است».

۱۶۷- ابن ماجه در روایت دیگری در باب [فضل العمل]، حدیث قبلی (حدیث شماره‌ی ۱۶۶) را به اختصار بیان می‌کند، با این تفاوت که در این روایت، جمله «يَدَعُ شَهْوَتَهُ وَطَعَامَهُ...» را نیاورده است.