بخاری، کتاب «المناقب» باب: [تَزْوِيجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَدِيجَةَ وَفَضْلِهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا]
۲۸۸- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: أَتَى جِبْرِيلُ÷النَّبِيَّ جفَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! هَذِهِ خَدِيجَةُ قَدْ أَتَتْ، مَعَهَا إِنَاءٌ فِيهِ إِدَامٌ - أَوْ طَعَامٌ، أَوْ شَرَابٌ - فَإِذَا هِيَ أَتَتْكَ، فَاقْرَأْ عَلَيْهَا السَّلاَمَ مِنْ رَبِّهَا وَمِنِّي، وَبَشِّرْهَا بِبَيْتٍ فِي الجَنَّةِ مِنْ قَصَبٍ، لاَ صَخَبَ فِيهِ وَلاَ نَصَبَ».
۲۸۸. «از ابوهریرهسروایت شده است که گفت: جبرئیل÷نزد پیامبر جآمد و گفت: ای پیامبرخدا! این خدیجه است که میآید و با خود ظرفی دارد که در آن خورش یا (شک راوی) طعام یا (شک راوی) نوشیدنی است. پس وقتی نزدت آمد، از طرف پروردگارش و از طرف من به او سلام برسان و او را به خانهای در بهشت مژده بده که از مروارید آبدار میباشد و در آن نه سر و صدایی وجود دارد و نه خستگیای».