ابن ماجه، باب: [الْوَصِيَّةِ]
۱۵۵- «عَنِ ابْنِ عُمَرَبقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: قَالَ إِنَّ اللَّهَﻷ: يَا ابْنَ آدَمَ، اثْنَتَانِ لَمْ تَكُنْ لَكَ وَاحِدَةٌ مِنْهُمَا، جَعَلْتُ لَكَ نَصِيبًا مِنْ مَالِكَ حِينَ أَخَذْتُ بِكَظَمِكَ، لِأُطَهِّرَكَ بِهِ وَأُزَكِّيَكَ، وَصَلَاةُ عِبَادِي عَلَيْكَ بَعْدَ انْقِضَاءِ أَجَلِكَ».
۱۵۵. «ابن عمربمیگوید: پیامبر جفرمودند: خداوند میفرماید: ای انسان! دو چیز هستند که تو هیچکدام از آن دو را نداشتهای [و من از لطف خودم به تو بخشیدهام، اول]، اختیار مقداری (یک سوم) از مالت را در هنگامی که جانت را میگیرم به تو دادهام تا (به میل خود در راه صدقه و انفاق به کار گیری و) من به وسیلهی آن تو را پاک و پاکیزه میگردانم و [دوم]، دعا و نماز بندگانم بر توست پس از پایانیافتن اجل و آمدن مرگت».