احادیث قدسی

ابوداود: باب [صِلَةِ الرَّحِمِ]

۱۱۴- «عَنْ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍسقَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ جيَقُولُ: قَالَ اللَّهُ: أَنَا الرَّحْمَنُ، وَهِيَ الرَّحِمُ، وَشَقَقْتُ لَهَا اسْماً مِنْ اسْمِي، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ، وَمَنْ قَطَعَهَا بَتَتُّهُ».

۱۱۴. «از عبدالرحمن بن عوفسروایت شده است که گفت: از پیامبر جشنیدم که می‌فرمود: خداوند می‌فرماید: من رحمان (خدای مهربان) هستم و این رابطه‌ی خویشاوندی است که از اسمم [یعنی رحمان] اسمی برایش مشتق کردم (آن را از رحمان که یکی از صفات من است، مشتق کرده‌ام)، هرکس آن را نگه دارد، به او می‌پیوندم و هرکس آن را قطع کند، با او قطع رابطه می‌کنم».