مسلم، کتاب «الإیمان»
۲۱۸- «عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِبأَنَّ النَّبِيَّ ج: تَلَا قَوْلَ اللهِ تَعَالَى فِي إِبْرَاهِيمَ÷: ﴿رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضۡلَلۡنَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُۥ مِنِّي...﴾[إبراهیم: ۳۶]. الْآيَةَ، وَقَالَ عِيسَى÷: ﴿إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ١١٨﴾[المائدة: ۱۱۸]. فَرَفَعَ يَدَيْهِ، وَقَالَ: اللهُمَّ أُمَّتِي... أُمَّتِي، وَبَكَى، فَقَالَ اللهُﻷ: يَا جِبْرِيلُ اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ - وَرَبُّكَ أَعْلَمُ – فَسَلْهُ: مَا يُبْكِيكَ؟» فَأَتَاهُ جِبْرِيلُ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ فَسَأَلَهُ، فَأَخْبَرَهُ رَسُولُ اللهِ جبِمَا قَالَ: - وَهُوَ أَعْلَمُ - فَقَالَ اللهُ تَعَالَى: يَا جِبْرِيلُ، اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ، فَقُلْ: إِنَّا سَنُرْضِيكَ فِي أُمَّتِكَ وَلَا نَسُوءُكَ».
۲۱۸. «از عبدالله بن عمرو بن عاصبروایت شده است که پیامبر جاین آیه را که قرآن از زبان حضرت ابراهیم÷بیان می‌کند، تلاوت فرمودند: ﴿رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضۡلَلۡنَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُۥ مِنِّي...﴾[ابراهیم: ۳۶]. «خدایا! این بت‌ها بسیاری از مردم را گمراه ساخته‌اند، پس هرکس از من پیروی کند، او از من است...» و نیز این آیه را که قرآن از زبان حضرت عیسی÷بیان می‌کند، تلاوت فرمودند: ﴿إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ١١٨﴾[المائدة: ۱۱۸]. «اگر آنان را عذاب کنی بندگان تو هستند و اگر از ایشان گذشت کنی، تو خود دانا و توانایی، چرا که تو چیره و کار به جایی و باحکمتی» و سپس دستانش را بالا بردند و فرمودند: خدایا! امتم ... امتم و [سپس] گریه کردند. خداوند متعال در حالی که بهتر از هرکس به احوال بنده‌اش آگاه‌تر است، به جبرئیل÷فرمودند: ای جبرئیل! نزد محمد برو و از او بپرس چه چیزی تو را به گریه واداشته است؟ جبرئیل نزد پیامبر آمد و از او [علت گریه‌اش را] پرسید، پیامبر جعلت را به او خبر داد، جبرئیل سخنان پیامبر جرا برای خداوند -که از هرکس به حال بنده‌اش آگاه‌تر است- بیان کرد، خداوند متعال فرمود: ای جبرئیل! نزد محمد برو و بگو: من [با عفو و بخشش امتت] تو را در مورد آن‌ها راضی خواهم کرد و تو را [نسبت به احوال آن‌ها] نگران نخواهم کرد» [۵۶].
[۵۶] این حدیث موافق این قول خداوند خطاب به پیامبر جاست که فرمود: ﴿وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ ٥﴾[الضحی: ۵] «و پروردگارت به تو (آنچه را که بخواهی) عطا خواهد کرد و تو خشنود خواهی شد».