بخاری، «سورة الحج» باب: [﴿وَتَرَى ٱلنَّاسَ سُكَٰرَىٰ﴾]
۳۱۶- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّسقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: يَقُولُ اللَّهُﻷيَوْمَ القِيَامَةِ: يَا آدَمُ، يَقُولُ: لَبَّيْكَ رَبَّنَا وَسَعْدَيْكَ، فَيُنَادَى بِصَوْتٍ: إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُخْرِجَ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ بَعْثًا إِلَى النَّارِ، قَالَ: يَا رَبِّ! وَمَا بَعْثُ النَّارِ؟ قَالَ: مِنْ كُلِّ أَلْفٍ أُرَاهُ، قَالَ: تِسْعَ مِائَةٍ وَتِسْعَةً وَتِسْعِينَ، فَحِينَئِذٍ تَضَعُ الحَامِلُ حَمْلَهَا، وَيَشِيبُ الوَلِيدُ، وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُمْ بِسُكَارَى، وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ، فَشَقَّ ذَلِكَ عَلَى النَّاسِ، حَتَّى تَغَيَّرَتْ وُجُوهُهُمْ، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: مِنْ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ تِسْعَ مِائَةٍ وَتِسْعَةً وَتِسْعِينَ، وَمِنْكُمْ وَاحِدٌ، ثُمَّ أَنْتُمْ فِي النَّاسِ كَالشَّعْرَةِ السَّوْدَاءِ فِي جَنْبِ الثَّوْرِ الأَبْيَضِ، أَوْ كَالشَّعْرَةِ البَيْضَاءِ فِي جَنْبِ الثَّوْرِ الأَسْوَدِ، وَإِنِّي لَأَرْجُو أَنْ تَكُونُوا رُبُعَ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَكَبَّرْنَا، ثُمَّ ثُلُثَ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَكَبَّرْنَا، ثُمَّ شَطْرَ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَكَبَّرْنَا».
۳۱۶. «از ابوسعید خدریسروایت شده است که گفت: پیامبر جفرمودند: خداوند متعال روز قیامت میفرماید: «ای آدم! او هم جواب میدهد: بله خدایا! آمادهی خدمت و اجابت امرت هستم! پس صدایی او را مخاطب قرار میدهد و میگوید: خداوند تو را دستور داده است که از فرزندانت گروهی را [که مستحق دوزخ هستند]، به طرف آتش جدا کن، آدم میگوید: خدایا! گروه مستحق آتش کدامها هستند؟ فرمودند: از هر هزار نفر – راوی میگوید (شک راوی) به نظرم پیامبر جفرمودند: خداوند میفرماید: [از هر هزار نفر] نهصد و نود و نه نفر، مستحق آتش هستند، پس در چنین موقیعتی است که زن حامله از شدت عذاب خداوند در آن روز حملش را فرو مینهد و نوزاد پیر میشود و تو (هر بینندهای) مردم را مست میبینی، اما حقیقت امر این است که آنها مست نیستند، بلکه عذاب خداوند بسیار شدید است»، این فرمودهی پیامبر جبر مردم سخت آمد (بسیار ناراحت شدند) به طوری که چهرههایشان متغیر و متحول شد، پیامبر جفرمودند: «نهصد و نود و نه نفر از یأجوج و مأجوج و یک نفر از شما [مستحق آتش است]، شما در میان مردم مشخص هستید، همچون موی سیاه بر پهلوی گاو سفید یا موی سفید بر پهلوی گاو سیاه و من امیدوارم که یک چهارم اهل بهشت شما باشید، پس ما اصحاب تکبیر گفتیم، سپس فرمودند: امیدوارم یک سوم اهل بهشت شما باشید، پس تکبیر گفتیم، سپس فرمودند: امیدوارم نصف اهل بهشت شما باشید، پس تکبیر گفتیم».
در روایتی که ابواسامه از اعمش آورده است حرف «واو» قبل از فعل «تَری» نیامده و نیز به جای «مِنْ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ تِسْعَ مِائَةٍ وَتِسْعَةً وَتِسْعِينَ» چنین آمده است: «مِنْ كُلِّ أَلْفٍ تِسْعَ مِائَةٍ وَتِسْعَةً وَتِسْعِينَ».
امام بخاری در قسمت «الأنبیاء» بعد از داستان یأجوج و مأجوج و نیز در آخر کتاب «الرقاق» روایات دیگری در این زمینه ذکر کرده است و نیز امام مسلم آن را در باب [بیان کون هذه الأمة نصف أهل الجنة] با الفاظی نزدیک به الفاظ امام بخاری آورده است.